Er zijn soms nummers die je voor het eerst hoort en niet specifiek gelijk goed vindt, maar wat toch iets heeft wat je blijft aantrekken. Ik had dat afgelopen zomer met het nummer Faam van Fulco. Ik had nog nooit van de beste man gehoord. Wat waarschijnlijk iets over mij zegt, want zijn debuutalbum dat hij vorig jaar uitbracht was blijkbaar volledig langs mij heen gegaan. Ik hoorde Faam in een podcast voorbij komen en het bleef gelijk hangen. Het was zo’n nummer waarbij ik niet gelijk kon beoordelen of ik het goed vond of niet, maar ik kreeg het de week daarna niet meer uit mijn hoofd. Het was een merkwaardige oorwurm die bijna tot vervelends toe bleef hangen.
Fulco Ottervanger bleek een Nederlandse songwriter en multi-instrumentalist te zijn die in Brussel opgroeide en in Gent woonachtig is. Eigenlijk hetzelfde verhaal als met Joost Zweegers (Novastar) die ook in Nederland is geboren, maar voornamelijk in Vlaanderen woonachtig is. Voordat hij solo ging had hij al een behoorlijk uiteenlopend muzikaal cv. Hij speelde eerder in de jazzband De Beren Gieren, de Krautrock-band Stadt en samen met drummer Lander Gyselinck vormde hij het duo BeraadGeslagen. Totdat hij vorig jaar solo ging en zijn debuutalbum uitbracht.
Je zou kunnen zeggen: Net zo’n muzikale kameleon als David Bowie. Ik moest ook aan Bowie’s Fame denken toen ik Faam voor het eerst hoorde. Ik was niet de enige die de link legde, maar Fulco ontkent het stellig dat het daar ook maar iets mee heeft te maken. Sterker nog; hij zou de klassieker van Bowie zelfs niet eerder hebben gehoord voordat hij zijn eigen Faam uitbracht. Toch hebben beiden nummers dezelfde strekking: Het is een ironisch nummer over hoe aandacht je in een haast paradijselijke euforie kan brengen. Bullshit, beroemdheid stelt eigenlijk niks voor. Het gaat over de kortstondige kicks die bij aandacht horen. Over een beeld van jezelf dat je de wereld instuurt, waardoor je je ware zelf niet meer herkent. Over een valse manier van bevestiging zoeken, zei Fulco er zelf over in een interview met Humo. Uiteindelijk zorgde het ervoor dat het één van de meest originele nummers werd dat ik in 2020 hoorde (wat mede door de coronacrisis een vreemd muziekjaar is geworden).
