Het is tijd om een belofte aan mijn vader in te lossen. Mijn vader, muzikaal opgegroeid in de sixties, sprong al snel bij mij aan boord toen ik in januari 2015 met mijn eigen muziekblog begon. De Platenkast van mijn Vader werd een regelmatig terugkerend onderdeel en kreeg later zelfs een eigen popquiz. Een quiz dus met voornamelijk muziek uit zíjn tijd.
Een van zijn eerste bijdrages was Tired Of Waiting van The Flock. Een nummer dat hij ooit op een verzamel-LP aantrof en dat sindsdien tot zijn favorieten behoorde. Ondergewaardeerd, want in tegenstelling tot het origineel van The Kinks, haalde het in ons land de Top 40 niet. Vier weken Tipparade was het enige dat voor deze Amerikaanse band was weggelegd.
De kenners vergelijken hun stijl met die van onder andere Blood, Sweat & Tears en Chicago. Al vind ik de muziek van The Flock een stuk ruiger en véél meer jaren ’60 dan de muziek die ik van de genoemde collectieven ken. Maar goed… dat kan ook aan mijn beperkte kennis van de betreffende oeuvres liggen.
The Flock kende slechts een kort bestaan aan de oppervlakte. In 1969 brachten zij hun debuutalbum uit en een kleine twee jaar later viel de band alweer uiteen tijdens de productie van hun derde album, dat uiteindelijk niet meer zou worden uitgebracht.
Mijn vader mist het liedje. Je hoort het nooit meer op de radio, maar het verdient wat hem betreft wél een plekje in een van die magische eindejaarslijsten. Dat vind ik ook, dus had ik hem beloofd dat ik er persoonlijk voor zou zorgen dat deze op de keuzelijst komt van de Snob 2000. Bij deze 😊 En nu allemaal stemmen!
dit is een flinke eye-opener; luisterend naar deze band (met flink wat kundige muzikanten, zelfs klassiek geschoold zo lijkt het?)!!
Leuk om te horen dat het zo’n eye-opener is! Ik kan je echter niet vertellen of ze klassiek geschoold zijn. Het zou me inderdaad niets verbazen, gezien de vergelijking met Chicago en Blood Sweat & Tears maar de historie vertelt het helaas niet.
Dank je voor de reactie! Het klinkt in ieder geval bijzonder.
Dan heb ik het ook over het hele album.
Vooral het bijzondere geluid van de violist, en het gebruik van verschillende blazers samen met het jaren 60/70 geluid, met de composities van verschillende lengtes, bevalt erg goed.
Anyway, eye-opener (vanwege de platenhoezen ook) en ear-catcher.
grtjs Nick (AKA Chris)
Vorig jaar weer begonnen met vinyl, nadat ik een oude platenspeler kreeg.
Dit nummer staat op de verzamelaar “Fill your head with rock”. Prachtige lp, prachtig nummer!