De zomer van 2020 is anders dan alle voorafgaande (en hopelijk alle toekomstige). Reizen kan slechts beperkt en vakantie vieren kan uitsluitend met enige restricties. Nederland is weer ‘hot’ en naar alle waarschijnlijkheid ook de temperatuur in de maanden juli en augustus. Daarom hebben we dit jaar voor het thema Oost West Thuis Best gekozen en bloggen we elke dag over een ondergewaardeerd lied met een knipoog naar de eigen stede of omgeving.
Een goedkope vakantie, wie wil dat niet? Als Nederlanders staan we erom bekend graag voor een dubbeltje vooraan te staan en dat vooraan moet vooral ver weg of op zijn minst op een bijzondere locatie zijn. Vraag je iemand naar z’n vakantie of anderszins (ik noem: een eettent, een nieuwe fiets, een mannetje) hoor je negen van de tien keer wat ie heeft gekost, het liefst met smeuïge details hoe weinig dat was. En was het duur, dan hoor je het ook: óf om duidelijk te maken dat het een hoop geld kostte maar helemaal kut was – je voelt je genaaid – óf om te laten zien dat je je dergelijke bedragen kunt veroorloven. Patsers!
Van patsergedrag kun je Sex Pistols niet betichten, deze aartsvaders van de Britse punkgolf, midden jaren zeventig. Een grote bek, dat wel, maar niet om zichzelf op de borst te slaan. Rotten c.s. fulmineerden tegen de sociale ongelijkheid. Engeland stond er niet best voor in die dagen. Behoorde je tot de working class dan wreef je je in de handen met een slecht betaald klotebaantje, mocht je er al eentje oprapen. Het was meestal pure armoe. En dan staat je hoofd ook niet naar die moeilijke, gekunstelde en overgeproduceerde muziek; je wilt uit je dak, je wilt raggen. Terug dus naar de oervorm; drie akkoorden en gaan.
God Save The Queen (the fascist regime), Anarchy In The U.K., Pretty Vacant en No Fun, gezelliger konden ze het niet maken. Ook zongen de Pistols over een cheap holiday in other people’s misery. Omdat Londen aanvoelde als een gevangenis ondernamen zij een trip naar Jersey, naar de zon in eigen land. Het bezoek liep slecht af – ze werden het eiland afgegooid. De reis werd voortgezet naar Berlijn, toen nog verdeeld in Oost en West. Lydon a.k.a. Rotten viel voor de muur en de krankzinnigheid van de verdeelde metropool. West decadent in een stad die nooit slaapt, en Oost, de door het communisme onderdrukte sloebers, zich vergapend aan die 24-uurs idioterie.
Genoeg inspiratie dus voor een lied, het ultieme vakantielied: Holidays In The Sun. Een lied dat ook in onze tijd perfect past. Vanaf begin maart zaten wij immers zelf opgesloten in de intelligente lockdown. Andere landen gingen ons voor of volgden, bouwden hun eigen virtuele muren. Alle grenzen dicht. Geen luchtverkeer. Máár, vakantie moet gevierd. Duizenden doden? Och, niet in mijn omgeving. Zorgpersoneel op het tandvlees? Voor geapplaudisseerd. Beperkende maatregelen? Gedoe maar te doen. Dus, niet langer getalmd: op naar de zon! Die moet toch ergens schijnen, en voor een paar stuivers toch zeker voor mij!?
Volg ons op Spotify:
