Hazel O’Connor – Will You

Op de zolderkamer staan mijn elpee’s en eerlijk gezegd heb ik de meeste de laatste jaren nooit meer in mijn handen gehad.  Je weet dat ze er zijn, maar de cd en tegenwoordig Spotify hebben het overgenomen, alhoewel de elpee tegenwoordig weer heel hip is. Op een avond terwijl mijn vrouw een beetje aan het rommelen is in de eerder genoemde zolderkamer, besluit ik de elpee’s toch weer eens te bekijken. Van veel albums wist ik wel dat ik ze had maar van een paar zwarte schijven was dat besef er niet meer. Des te verrassender zou je zeggen en dat was het ook. Bij het bekijken en het in handen nemen van de hoezen, waarvan de een er nog perfect uitzag en de andere zwaar versleten was, had ik dat album ineens in mijn handen. Een album uit 1980, een soundtrack van een film. Alle nummers geschreven door haarzelf. En op dat album dat ene nummer wat ik indertijd grijs gedraaid heb. Will You? van Hazel O’Connor.

Hazel O ‘Connor een dame uit Engeland, die in haar jeugd schijnbaar nogal onrustig was. Op jonge leeftijd (16 jaar) liep ze weg van huis en ging de wereld rond. Het verhaal gaat dat ze Nederland, Frankrijk  Japan en Afrika aandeed om uiteindelijk toch weer in Engeland te belanden. De kunstacademie is waar Hazel haar geluk gaat beproeven om uiteindelijk voor een film te worden gevraagd. Gecast om haar uitstraling gaat ze de hoofdrol spelen in de film Breaking Glass. Het verhaal van de film is simpel: een meisje wat graag rockster wil worden. De film is een groot succes en dat geldt ook voor de soundtrack. En die soundtrack staat vol met nummers , zoals al eerder gezegd, geschreven door Hazel.

Will You? is de hit van het album en terecht. Tekstueel en muzikaal gezien klopt het allemaal. Een tekst waarin Hazel ons meeneemt naar haar kamer terwijl ze haar kopje thee drinkt en hij zijn koffie, allebei onzeker van wat er gaat gebeuren. Dat er iets gaat gebeuren dat hangt in de lucht maar er wordt op een mooie manier naar toe gewerkt.

I move a little closer to you,
Not knowing quite what to do and I’m
Feeling all fingers and thumbs,
I spill my tea, oh silly me,
It’s getting kind of late now,
I wonder if you’ll stay now,
Stay now, stay now, stay now,
Or will you just politely say ‘Goodnight’?

Een prachtig nummer, herkenbaar, invoelend en bij het luisteren zou je niets anders willen dan de saxofoon spelen, want naast dat het mooi gezongen is speelt saxofonist Wesley McGoogan letterlijk en figuurlijk een hoofdrol. Een saxsolo waarbij het woord melancholisch als eerste opkomt. Een solo die net als de zang als van Hazel met gevoel wordt gespeeld.

Take off your eyes,
Bare your soul,
Gather me to you and make me whole,
Tell me your secrets,
Sing me the song,
Sing it to me in the silent tongue

Het blijft toch mooi dat die ondergewaardeerde pareltjes soms veel dichter bij zijn dan dat je zou denken. Je eigen zolderkamer; je komt die mooie liedjes zomaar ineens weer tegen. Ik ga binnenkort maar weer eens kijken tussen die langspeelplaten, want het zou me verbazen als daar nog niet meer van de pareltjes zitten.