William Patrick Corgan en de zijnen werken gestaag aan een comeback. In de zomer van 2019 stonden ze in AFAS Live, ze hebben november vorig jaar een prima album afgeleverd in de vorm van het onuitsprekelijke Shiny And Oh So Bright, Vol. 1 / LP: No Past. No Future. No Sun. en momenteel wordt hard gewerkt aan de langverwachte heruitgave van het vaak onbegrepen MACHINA-project.
Die heruitgave heeft nogal wat voeten in de aarde, omdat het album eigenlijk als dubbelalbum was bedoeld. Echter, na de tegenvallende verkoopresultaten van Adore durfde platenfirma Virgin het niet aan om een dubbellaar uit te brengen van de Pumpkins. Toen vervolgens het tot enkele cd teruggebrachte MACHINA/The Machines Of God ook niet al te best verkocht, was er geen redden meer aan. Virgin wou het tweede deel, MACHINA II/The Friends & Enemies of Modern Music, niet eens meer uitbrengen. De boel is desalniettemin toch afgemaakt en in een oplage van 25 stuks uitgebracht op Corgan’s eigen label Constantinople Records. Enkele exemplaren zijn naar fans gestuurd met de mededeling dat zij het materiaal via internet moesten verspreiden. Zo werd MACHINA II/The Friends & Enemies of Modern Music een van de eerste albums die gratis online werd weggegeven. Lang verhaal kort, twee albums op twee labels, verschillende rechten… probeer dat maar eens samen te brengen. Lukt al jaren niet, maar schijnbaar gaat het er binnenkort van komen.
Wat heeft dat met If There Is A God te maken? Veel, want die staat in twee versies op de digitale variant van MACHINA II/The Friends & Enemies Of Modern Music. De ‘definitieve’ versie die op het daadwerkelijke album stond is een elektrische bandversie, met een snerpende Billy Corgan die een fantastische openingszin de wereld in slingert:
If there is a God
I know He likes to rock
De alternatieve versie stond op een van de drie aan het album gekoppelde EP’s die werden meegestuurd aan de fans. Deze is vocaal vrijwel hetzelfde, maar de begeleiding is volledig anders. Waar de bandversie muzikaal ergens tussen The Cure en Depeche Mode in zweeft en daarmee als een soort ‘neo wave’ bestempeld kan worden, is de andere versie een ingetogen pianoversie. Stiekem vind ik dat eigenlijk de allermooiste, een ondergewaardeerd pareltje weggestopt op een bijna geheim te noemen release.
