In een serie homages aan overleden artiesten mag Cliff Burton († 1986) van Metallica beslist niet missen. Vóórdat Metallica doorbrak bij het grote publiek met het ‘Black album’ hadden ze uiteraard al een flinke staat van dienst onder de metalfans en zij waren daar al de meest revolutionaire band van de 80’s. De meeste Metallica-liefhebbers van het eerste uur zullen één van de eerste drie albums als favoriet hebben. Dat zijn tevens de albums waar Cliff Burton op meedeed, die een duidelijk stempel meegaf met zijn befaamde baspartijen en solo’s.
Cliff Burton wekte bewondering bij Lars Ullrich (drummer) en James Hetfield (zanger/gitarist) toen zij hem zagen soleren op de bas in zijn band Trauma. Burton werd gevraagd voor Metallica en de rest is geschiedenis. De solo waarmee Burton de aandacht trok, verscheen op het eerste album Kill ‘em All als Anesthesia (Pulling Teeth). Over dit nummer is eerder geblogd in de instrumentale battle.
Terugkijkend op Burton is het ongelofelijk wat deze man heeft betekend voor de metal. Hij is maar 24 jaar oud geworden, een broekie eigenlijk. Maar hij heeft het fundament gelegd voor een geheel nieuwe stroming in de metal muziek; de thrash-metal. De kracht en zwaarte van deze metal in combinatie met de tempowisselingen zijn zeer typerend en Metallica heeft deze stroming toch wel écht op de kaart gezet. Bij Metallica hoor je heel sterk de invloed van Burton terug in de muziek met zijn typische solo’s en de distortion van de metal.
Dat Burton een grote invloed had binnen de band, bewijzen de diverse docu’s over Metallica wel. Allereerst de tribute video compilatie Cliff ‘em All, maar ook de latere documentaire Some Kind Of Monster waar je ziet dat de bandleden jaren later nog steeds worstelen met het wegvallen van Burton. Één en ander leidt tot het pijnlijke vertrek van bassist Jason Newsted die eigenlijk nooit echt een volwaardige plek heeft gehad binnen de band.
Het nummer waar ik in deze blog de aandacht op wil vestigen is For Whom The Bell Tolls. Voor de échte Metallica-fan zal dit zeker geen ondergewaardeerd nummer zijn, maar bij het grote publiek zal het, net als de meeste nummers uit de begintijd, wat minder bekend zijn. Ik ben er pas veel later achter gekomen dat het intro van dit nummer gespeeld werd door Cliff Burton op de bas en niet een gitaarintro is. Luister maar naar de studioversie, dan begrijp je wat ik bedoel.
Nog steeds wordt het intro van For Whom The Bell Tolls gespeeld door de bas, nu via de huidige bassist Robert Trujillo. Echter er gaat niets boven één van de oude opnamen van Cliff Burton; één van de grondleggers van de thrash-metal.
