Het is niet gek als je nooit van Becca Stevens hebt gehoord. Maar het is wel bijzonder dat een dergelijk talent bijvoorbeeld in de jaren ’70 wel snel een hele bekende naam zou zijn geworden. En nu niet. Becca Stevens is nu meer dan tien jaar actief en de critici zijn overwegend meer dan lovend. Niet alleen is ze een weergaloos vocalist, ze is een uitstekende muzikant en songwriter. Dit is ook onderkend door David Crosby. Stevens zit in zijn band van het moment: David Crosby’s Lighthouse Band.
De muziek van Becca Stevens is bijzonder. In de basis is Stevens van de folkmuziek, maar dat genre overstijgt ze steeds meer. Je hoort in haar muziek de subtiele jazz-ritmes. En de invloeden van indiepop en West-Afrikaanse muziek. Een prachtige mix die garantie biedt voor avontuur en schoonheid. En veel kippenvel-momenten.
Het nummer Queen Mab was de eerste single van haar soloalbum Regina uit 2017. De jazz-rock invloeden zijn hier duidelijk aanwezig. En je zult het horen: gedurende de track wordt er niet gekozen voor de makkelijke weg. Er zijn momenten dat je lekker mee gaat in het ritme en dat je denkt een redelijk toegankelijk nummer te horen, maar vervolgens realiseer je je dat je weer op het verkeerde been bent gezet. Ook het einde van het nummer komt apart tot stand. Ineens is het klaar. Een leegte wordt niet gevuld als het ware. Een prachtige verwondering en een verlangen naar het nummer zelf resteert.
En dan heb je nog de tekst. Een tijdje terug hadden we hier op deze site de battle van liedjes geïnspireerd door Shakespeare. Het nummer Queen Mab had daar ook prima bij gepast. De tekst van het nummer is namelijk heel zwaar beïnvloed door Romeo & Juliet. Nou ja, beïnvloed? Eigenlijk is de tekst gewoon letterlijk van Shakespeare zelf. In het vierde toneel van het eerste bedrijf tart Mercutio zijn vriend Romeo met een verhaal over de fee – Queen Mab genaamd – die dromen brengt. Mercutio wil Romeo voorspiegelen dat die dromen leugens zijn. Dat dromen ontstaan vanuit de verlangens van de dromer. Maar Romeo ziet dat anders. Die dromen zouden iets kunnen vertellen over het lot van de mensheid. Dromen zouden waarheid kunnen bevatten. Wel of niet fake news dus, dat is de kwestie.
O, then I see Queen Mab hath been with you
She is the fairies’ midwife and she comes in shape no bigger than an agate-stone
On the forefinger of an alderman
Drawn with a team of little atomies of Athwart men’s noses as they lies asleep
Kortom, dit Queen Mab is dus typisch een nummer om vaak terug te horen. Het is zeer mooi en doordacht, met tekstuele en muzikale gelaagdheid. Dankzij de stem van Stevens is het gevaar van eventuele kille gekunsteldheid getransformeerd in het geluid van angst, liefde en verlangen. Je weet wel, muziek met een hart. Het klopt.
Als je het nummer voor het eerst hoort is er direct sprake van een aantrekkingskracht. Al kan het wel even duren voordat je het volledig weet te bevatten. Een nummer als een ontdekkingstocht. Zoveel ideeën en schoonheid. Door een fee in de nacht als een droom bij je gebracht.
