Het was even alsof alle puzzelstukjes in elkaar vielen. Twee van mijn grootste liefdes op muzikaal gebied waren bij elkaar gekomen en ik kon er geen genoeg van krijgen. Pas nu, op deze zonnige zondagochtend realiseerde ik mij hoe fantastisch ik dit nummer vond. Afgelopen week had ik het voor het eerst gehoord in een podcast en genoteerd om terug te luisteren. En nu speelde ik het af, en opnieuw, en opnieuw.
Capa’s From Here was een progressive house-versie van Games People Play van The Alan Parsons Project. Weliswaar een band ‘van mijn vader’ maar wel eentje waarvan ik de liedjes stuk voor stuk mee kon zingen, omdat ik het gewoon geweldige muziek vond. Én het was de muziek uit zijn platenkast die het dichtst in de buurt kwam van wat later mijn favoriete genre zou worden: trance.
In deze cover kwam het allemaal bij elkaar. From Here was dan ook perfect uitgevoerd: het mooiste stukje was eruit gehaald en de melodie was grotendeels intact gelaten. En zo werd het een prachtige mix van hedendaagse dance en nostalgie. Het plaatje werd ook enthousiast ontvangen door het festivalpubliek, maar zou als single verder commercieel geen potten breken.
Iets dat het origineel overigens ook niet deed, want alleen in de Verenigde Staten bereikte het de charts. De Top 40-noteringen in Nederland van The Alan Parsons Project zijn überhaupt dun gezaaid. Maar hun albums zijn erg geliefd, en de rol in de muziekgeschiedenis van Alan Parsons zelf is natuurlijk niet te onderschatten. En hoewel Capa waarschijnlijk nooit in de buurt zal komen van een dergelijke status, verdient dit eerbetoon wat mij betreft wel iets méér dan het predicaat ‘festivalknaller’.
