Er waren eens vijf jonge Duitse gastjes en zij begonnen in 1972 onder aanvoering van gitarist Hans Ziller een bandje genaamd Cacumen. Gewoon lekker jammen; je moet tenslotte wat te doen hebben als 13-jarige pikkies. Zes jaar lang speelden ze in de lokale uitstulpingen en in 1979 mochten ze een singletje opnemen. Hun populariteit steeg en twee jaar later zag hun debuutalbum het levenslicht. De platenmaatschappij zag het wel in de (hard)rockband zitten en ze mochten nog een album en een EP uitbrengen. Op verzoek van hun management en de platenmaatschappij werden ze echter dringend verzocht een andere naam te kiezen, want Cacumen was geen opmerkelijke naam en men vond dat voor een internationale doorbraak een meer aansprekende naam gevonden moest worden. Er werd gekozen voor Bonfire (vreugdevuur).
Aan de andere kant van de plas had een jonge rockband dezelfde ideeën; internationaal doorbreken. Opgericht in 1983 hadden de mannen van Bon Jovi ook al twee albums op hun conto, maar de grote doorbraak liet vooralsnog op zich wachten.
In juni 1986 bracht Bonfire Don’t Touch The Light internationaal uit en twee maanden later werden ze volledig overvleugeld door Slippery When Wet van hun bijna naamgenoten. Het grote verschil? Bon Jovi’s album leverde drie megahits: You Give Love A Bad Name, Livin’ On A Prayer en Wanted Dead Or Alive én Bon Jovi was een Amerikaanse band met veel meer budget, marketing en airplay. En waar Bon Jovi de werreld zou veroveren bleef Bonfire’s succes beperkt tot Duitsland. Sinds hun naamverandering hebben ze met een sterk wisselende bezetting 16 studioalbums en 6 live-albums uitgebracht tegenover Bon Jovi’s 14 om 3 albums.
Vorig jaar bracht Bonfire twee studioalbums uit en in 2017 Byte The Bullet. Een meer dan uitstekend album dat resulteerde in een optreden op Wacken Open Air. En waar Bon Jovi sinds het nieuwe decennium louter met herhalingsoefeningen bezig is klinkt Bonfire fris van de lever. De single van het album is Praying 4 A Miracle, waarmee ze qua geluid hun bijna-naamgenoten in hun gloriedagen overtreffen. Dertig jaar te laat.
Ik vrees dat hun gebed voor een wonder niet het gewenste resultaat zal opleveren, want nog steeds geld de wet van communicerende marketing. Een slecht album van Bon Jovi spreekt derhalve nog steeds meer mensen aan dan een geweldig album van een Duitse kloon. Of is Bon Jovi juist de kloon van Bonfire? Zij bestonden tenslotte eerder. Luister naar deze heerlijke track en oordeel zelf maar.
