Op #755 in de Snob 2000
Sex en Patat! Dat was de leus van de Boegies als band. Nou, dan is de aandacht hierbij wel even getrokken. Twee essentiële onderdelen van ons bestaan. Dat spreekt ons allen uiteraard aan. En over essentie gesproken, ja, dat was ook iets waar de heren van de Boegies goed mee uit de voeten konden. Met Mèh wist de pretpunk band uit Groningen tot de vette kern door te dringen. Luister maar eens goed naar de tekst. Hier wordt niet moeilijk gedaan. Elk woord is gewoon raak!
Jaloers ben ik. Als blogger is het soms best lastig de juiste woorden te vinden en deze ook nog eens in een goede volgorde te plaatsen. Hoe vertel je zo goed mogelijk je verhaal? Boegies hadden daar helemaal geen moeite mee. Ik buig voor de meesters en citeer ter verduidelijking de eerste woorden van dit iconische werk. Al kunnen het ook de laatste zijn:
Mèh, Mèh, Mèh
Mèh, Mèh, Mèh
Mèh, Mèh, Mèh
Briljant! En ik ben niet de enige die daar zo over denkt. Kees van Kooten wist dit nummer in 1986 op te pikken en noemde dit het hoogtepunt van de anarcho-poëzie. En zo is het maar net. Maar niet alleen tekstueel is het een feest. Waag het eens bewegingsloos te blijven bij dit nummer. Dat lukt je gewoon niet. Pretpunk, heet dit dus. Energiek en aanstekelijk. We gaan gewoon allemaal lallend ten onder. Dat gevoel.
Het was de landelijke doorbraak van de band: Mèh. Het werd zelfs nummer drie van de VPRO Song van het Jaar-verkiezing, toen in 1986. Net verslagen door Elvis Costello en Ramones. Op zich wel redelijk gezelschap dacht ik zo. Maar helaas, Boegies bestaat niet meer. Zij die de band hebben kunnen zien van nabij hebben gezwijnd. Muzikale helden van Groningen. Opgericht in 1978, ten onder gegaan in 1990. De leus echter, leeft nog voort in vele harten. Gelukkig. Sex en patat zijn nog altijd springlevend. Daar zullen we nooit Mèh tegen kunnen zeggen.
Mèh