Wat nou als je een literair zwaargewicht muziekteksten laat schrijven? Zou dat werken? Ik heb daar nooit zo over nagedacht. Gebeurd dat wel? En zo ja, is dat dan goed? Het antwoord is ja. En ja. Dat het vaker gebeurd, dat geloof ik eigenlijk best wel. Of het werkte durfde ik niet te stellen, totdat ik vorig jaar nummers hoorde van Wende Snijders. Die waren geschreven door Dimitri Verhulst, de Vlaamse auteur van onder andere het prachtige De helaasheid der dingen.
Dit jaar kwam het werkelijk magistrale album Mens van Wende uit. En die was raak zeg. Wat een plaat. Een plaat die absoluut niet de aandacht krijgt die het verdiend. Het is een parel, ondefinieerbaar op zichzelf. Wende is Wende. Wende met Mens is geen Nederlands album. Het is Wende. Het gaat alle kanten op, muzikaal, qua zang, qua stijl, qua alles. Toch slaat het nooit de plank mis. Elk detail is raak.
Naast een aantal nummers van Verhulst, staat er eveneens een adembenemend mooi nummer van wijlen Joost Zwagermans op het album. Deze Gin sprak mij aan. Ik hou van Gin. Dan heb je snel een band met een dergelijk nummer. Daarnaast bleek het een pracht van een nummer te zijn. Muzikaal ijzig onheilspellend, tekstueel een parel.
Deze gin die gaat erin
Voor elke zin die ik ontbeer
Ik heb geen waarheid om te preken
Geen geluk dat ik wil faken
Ik vier het nu
En graag met U
Langzaam komt de zang op stoom en veranderd van toon terwijl de teksten met de minuut mooier worden.
En deze gin die gaat erin
Voor al wat ik bemin
Ik doe maar voort en vaak verkeerd
Maar das gewoon omdat ik leef
De rest van het album is al even wonderschoon. Het is daarom zo onwaarschijnlijk dat Wende niet de credits krijgt die ze verdiend. Ze is zonder twijfels één van de allergrootste muzikale kunstenaars van dit moment, zeldzaam en op eenzame hoogte, omringt door haar geniale schrijvende literaire vrienden, ongrijpbaar voor het grote publiek maar volledig in control.
Op de radio word ik niet gedraaid, dus ik hoef mij niet aan allerlei regels te houden, aldus Wende in De Volkskrant eerder dit jaar. Ik hoop één ding. Blijf dat vooral doen lieve Wende. Alsjeblieft.
Literaire schrijvers liedteksten laten schrijven gebeurt zeker vaker. Sara Kroos met haar met een Annie MG Schmidtprijs bekroonde Nachtkaravaan bijvoorbeeld. Prachtige tekst over zonderlinge figuren in de samenleving door Arthur Japin. Of neem het album Lonely Avenue van Ben Folds, met liedteksten van Nick Hornby. Zit een prachtig nummer tussen, Belinda, dat gaat over het zingen van een jarenlange hit. Dus binnen dat nummer bedenkt de schrijver een nummer. Trackception!
En zo zullen er vast nog vele voorbeelden zijn.
Wende, ach ik kende ze wel van dwdd. Mooi Frans. Maar enthousiast?
Tot ik ze live zag met een aantal nummers van Mens. In een kerk in Dranouter. Weggeblazen!
Mens is geweldig, als je het lef hebt om te twijfelen.
Juist bij Gin haakte ik af. De vroegere WENDE meer mijn smaeck.