Op #821 in de Snob 2000
In 1972 verscheen het derde en laatste album van singer/songwriter Nick Drake. Twee jaar later zou hij zichzelf van het leven beroven en pas na zijn dood werden zijn drie albums langzamerhand pas echt op waarde geschat. Slechts 26 jaar oud geworden deze Nick. Nadat de eerst twee albums (die redelijk rijk waren georkestreerd en waarop ook een aantal gasten meespeelden) absoluut geen commercieel succes waren geworden, wilde Nick het over een andere boeg gooien.
Slechts hij en een engineer (John Wood) sloten zich twee dagen in een studio in Londen op en maakten dit album, wat slechts 28 minuten duurde. 11 songs, alleen de gitaar en de stem van Nick. Persoonlijk gezegd stonden er meer mooie nummers (en beter georkestreerd) op de eerste twee albums, maar Things Behind The Sun is in al zijn eenvoud geniaal. De muziek, de manier waarop Nick zingt.
Hij kampte al in 1971 (het jaar van de opnamen) met depressies en dat is ook een terugkerend thema op dit album. Toch heeft dit nummer een positieve vibe. Het lijkt alsof hij zich moed in zingt, probeert zijn depressie te overwinnen. Hij zingt tot slot:
Open up the broken cup
Let goodly sin and sunshine in
Yes that’s today.
And open wide the hymns you hide
You find renown while people frown
At things that you say
But say what you’ll say
About the farmers and the fun
And the things behind the sun
And the people around your head
Who say everything’s been said
And the movement in your brain
Sends you out into the rain
Wellicht heeft het Nick alleen niet geholpen, want zoals al eerder gezegd, beroofde Nick zich in 1974 van het leven.
Toch is het een boodschap van hoop, van leven, van troost. Als ik mijn ogen sluit zie ik twee mannen in een donkere studio. Een man achter de knoppen en de ander met zijn gitaar in de weer. Hard werkend om in twee avonden en nachten tijd 11 songs op tape te krijgen. In gedachten zie en hoor ik Nick door de songs heen worstelen, waarbij het lijkt of bij Things Behind The Sun de studio net wat lichter wordt.
