Op #1348 in de Snob 2000
Een bekentenis: ik vond Roxy Music in mijn jeugd aardig. Een paar goede singles, zoals Virginia Plain, Do The Strand (met de fantastische flipzijde Editions Of You) en Both Ends Burning (en nee, Love Is The Drug hoort daar echt niet bij). Maar ik had om de een of andere reden moeite met sommige albums. Dat veranderde toen ik in 2003 Live kocht. Nu ben ik in de regel geen voorstander van hetzelfde kunstje 30 jaar later, want meestal is de stem van de zanger er niet beter op geworden. Live van Roxy Music is de uitzondering op de regel, want Bryan Ferry is in topvorm en zijn oude kompanen spelen de pannen van het dak. 2 ceedee’s met eigenlijk alle bekende composities en (gelukkig) zonder ook maar één solo-hit van Ferry. Niet dat die zo vreselijk slecht zijn, maar wel van een ander kaliber en een andere muziekstijl.
Virginia Plain was de allereerste single van de band en stond niet op hun debuutalbum. De Amerikaanse persing voegden het wel toe. Eerst een lichtvoetig en zacht introotje om dan ineens vol van kiet te gaan en na bijna 3 minuten abrupt te eindigen met de naam van het lied. Keiharde rock & roll met een opzwepende saxofoon van Andy Mackay, superscherp synthesizerwerk van Brian Eno en de buigzame stem van Ferry. De gitaarsolo van Phil Manzanera was een spontane improvisatie tijdens de opname.
De single werd pas na de release van het debuutalbum gemaakt, want de platenmaatschappij wilde een single om de aandacht te trekken. Ferry had Virginia Plain nog liggen; het zorgde voor de doorbraak. De titel was gebaseerd op een door Ferry gemaakt schilderij in 1964. Hij was toen kunststudent. Het schilderij is van een pakje sigaretten (Virginia Slims) met Baby Jane Holzer (een vriendin van Andy Warhol) in een open vlakte.
