In december gebeuren er twee bijzondere dingen op Ondergewaardeerde Liedjes. Natuurlijk is de Snob 2000 er één van. Maar waar ik altijd net zo naar uitkijk, is de jaarbattle. Dit jaar zal deze op 15 december gepubliceerd worden.
Het hele jaar door spaar ik liedjes voor deze battle. Sterker nog: ik denk dat ik dankzij deze battle nieuwe muziek een stuk scherper in de gaten houd.
Wat mijn keuze gaat worden voor de 2018-battle, dat verklap ik nog niet. Maar wat me wel opvalt is hoeveel belachelijk goede muziek er dit jaar gemaakt is door vrouwen. Twentytwo van Sunflower Bean is er daar eentje van; ik begrijp werkelijk niet waarom dit geen gigantische hit is geworden. Het liedje heeft dan ook terecht een plekje verworden in de keuzelijst van de Snob 2000.
Maar er waren er meer. Ik neem je mee langs een aantal hoogtepunten aan de hand van deze playlist:
Molly Parden – Who Did You Leave For Me
Ik schreef er in april al eens over. De amper 1.000 views van toen zijn er iets meer dan 3.000 geworden.
POLIÇA & s t a r g a z e – Agree
Onweerstaanbaar melodieus en donker. De samenwerking tussen de synthpopband uit de stad van Prince en het electronica-collectief uit Berlijn leverde nog een mooie notering op in deze playlist: Speaking Of Ghost. De rest van het album was overigens aanzienlijk minder interessant.
Lily Allen – Three
Bekend staan als rebelse jongvolwassen en dan terugkomen met zo’n ontzettend schrijnend en toch eenvoudig mommy-liedje. Petje af voor Lily.
You, Me & the Others – Wish
Dit is eigenlijk helemaal niet mijn stiel, maar vanaf de eerste keer dat ik het hoorde vond ik Wish onweerstaanbaar. Amerikaans mierzoet, maar zo goed uitgevoerd dat de tanden er niet van uit je mond vallen.
Hinds – New For You
Schreeuwerige, jolige meisjesrock uit Madrid. Ze noemen zich Hinds omdat ze zichzelf op hertjes vinden lijken.
Lucy Dacus – Night Shift
Hoe deze mevrouw speelt met het thema van het liedje, dat uiteindelijk aard in een boosaardige explosie van emoties; wowie.
Lana Del Rey – Mariners Apartment Complex
Zie You, Me & the Others: normaal gesproken niet mijn stiel. Maar misschien is dit wel een van mijn favorietjes van het hele jaar.
Estrons – Body
Beetje verwant aan Hinds, maar wat minder jolig: Estrons heeft goed geluisterd naar jaren negentig-gitaarmuziek.
Sunflower Bean – Come For Me
Ja, ook weer zo eentje van dat bandje, maar dan stuiteriger. Check ook hun uitvoering van Harvest Moon, trouwens.
ROSALÍA – MALAMENTE (Cap 1: Augurio)
Zelden krijgt een flamenco-artieste internationaal zo veel aandacht – tot aan een halve pagina in de Volkskrant aan toe. Heel Spanje stond dit jaar op zijn achterste poten. De ene helft omdat er weer een flamenco-zangeres was die de traditionele regels brak en flirtte met hiphop, de andere helft omdat er eindelijk weer eens een flamenco-zangeres was die… Enfin, je begrijpt het al.
Jade Bird – Uh Huh
Lekker. Ronduit lekker, dit hitje van belofte Jade Bird. Heeft een beetje dezelfde vibe als Come For Me van Sunflower Bean.
Pip Blom – Come Home
Samen met EUT een van de Nederlandse beloftes. Come Home is een feest voor het oor, zowel qua compositie als productie.
