Normaal gesproken stikt het van de vliegen in de zomer, maar dit jaar kampen we met een aanzienlijke daling in de insectenpopulatie. Ondergewaardeerde Liedjes werpt zich dagelijks op als beschermer van de eendagsvliegen. De arme musici die beloftevol beginnen, maar van wie na één poging weinig tot nooit meer iets wordt vernomen.
Hun muziek ligt ver, vér buiten mijn comfort zone. Zelfs hun bekendste plaat Chop Suey, het enige nummer waarmee zij de Nederlandse Top 40 behaalden, kan mij niet bekoren. Afgezien van de wat rustigere, meer melodische stukjes, vind ik het vooral geschreeuw en gerag op gitaren.
Al móet ik zeggen dat ik het stemgeluid van de zanger bijzonder aangenaam vind. Maar dát merkte ik pas toen een collega mij de link toestuurde van Lonely Day. Hij is als fervent hardrock- en metalfanaat in onze popquizzen de cultuurbewaker van dát deel van het muzikale spectrum. Hij vond dat ik dat nummer maar eens moest luisteren. Ik zou het absoluut gaan waarderen. Ik kon het mij niet voorstellen. Het bleef immers System of a Down. En die maakten nou eenmaal muziek die ik niet leuk vond. Toch zette ik het op, uit pure beleefdheid. En ik kreeg er geen spijt van. Wát een mooi nummer!
En waar ik in Chop Suey de nadruk heel erg vind liggen op het ruigere gedeelte, voert in dit nummer de melodie de boventoon. Daardoor komt de geweldige stem van de zanger prachtig uit en maken de steviger stukken de plaat juist nóg sterker. Het zijn zelfs díe momenten die mij in dit liedje het meeste kippenvel bezorgen. Een fijn stukje muziek!
Volg de eendagsvliegen op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Billy The Kid – Loser
Johnny Guitar Watson – I Want To Ta Ta You Baby
Don Dixon – Praying Mantis
Jill Jones – Mia Bocca
Spin Doctors – Spanish Castle Magic
The Greatest Show On Earth – Real Cool World
