Normaal gesproken stikt het van de vliegen in de zomer, maar dit jaar kampen we met een aanzienlijke daling in de insectenpopulatie. Ondergewaardeerde Liedjes werpt zich dagelijks op als beschermer van de eendagsvliegen. De arme musici die beloftevol beginnen, maar van wie na één poging weinig tot nooit meer iets wordt vernomen.
Ik zeg Jeff Wayne, jij zegt?
Natuurlijk, The Eve of the War. Wie Wikipedia erop naslaat komt erachter dat de beste man echt wel meer heeft gedaan dan een musical en album uitbrengen op basis van het boek van H.G. Wells, maar qua spontane naamsbekendheid zal het gros van de mensen hooguit zijn grootste hit kunnen noemen.
Een paar weken geleden zag ik in het Parktheater in Eindhoven de Nederlandse uitvoering van zijn musical uit de jaren zeventig over War of the Worlds. Ik was behoorlijk onder de indruk van de performance van Bert Heerink en zijn band. Maar ook verbaasde het me dat er blijkbaar nog een liedje uit deze musical was dat toch nog best bekend is (zo bekend dat het zelfs in de Top 2000 schijnt te staan): Forever Autumn.
Niks ten koste van dat nummer, maar ik kan nog een hele hoop liedjes noemen die meer indruk op me hebben gemaakt dan deze ballad. Waar ik echt kippenvel van kreeg, was Horsell Common And The Heat Ray. Qua riedeltje doet het vaag denken aan Ennio Morricone’s soundtrack van Once Upon a Time In The West, maar dan over de dreiging van grote metalen vechtmachines die worden bestuurd door kwaadaardige marsmannetjes.
Misschien moet je de musical hebben gezien om de impact ervan te voelen, maar geef het een kansje. Mocht je qua sfeer toch liever bij The Eve of the War willen blijven, probeer dan zeker ook even Thunder Child.
https://www.youtube.com/watch?v=ObomwH2ztTM
Volg de eendagsvliegen op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Billy The Kid – Loser
Johnny Guitar Watson – I Want To Ta Ta You Baby
Don Dixon – Praying Mantis
Jill Jones – Mia Bocca
Spin Doctors – Spanish Castle Magic
The Greatest Show On Earth – Real Cool World
Persoonlijk vind ik The spirit of man met een sublieme Phil Lynott en Brave new world met David Essex de beste nummers.
De zwaar ondergewaardeerde en onbekende uitvoering van Spartacus door JW is ook een aanrader. Hierop zingen oa Fish en de toen relatief onbekende Catherine Zeta Jones.