Normaal gesproken stikt het van de vliegen in de zomer, maar dit jaar kampen we met een aanzienlijke daling in de insectenpopulatie. Ondergewaardeerde Liedjes werpt zich dagelijks op als beschermer van de eendagsvliegen. De arme musici die beloftevol beginnen, maar van wie na één poging weinig tot nooit meer iets wordt vernomen.
Elke keer weer verbaast het mij dat ik via bijvoorbeeld Amazon geen mp3’s kan kopen. Schijnt met de rechten per land te maken te hebben en om dit te waarborgen verlangen ze een creditcard uitgegeven in het land waar je de aankoop wil doen. Man, wat een protectionisme, maar bovenal wat een ongelofelijke onzin. Het maakt de artiest toch geen zak uit waar je de muziek koopt. Bovendien, soms kan je deze tracks nergens anders vinden.
In dit specifieke geval kon ik de gewenste mp3’s uiteindelijk via HDTracks kopen en – heel leuk – als welkomstgeschenk kreeg ik een stuk of 10 mp3’s gratis er bij. Twee daarvan waren van éné Shannon LaBrie. Nooit van gehoord, maar ik was onmiddellijk gecharmeerd van haar stem en intensiteit. Wat een strot. Het mooie rustige Alcohol en het rauwe Half Of It. Ze staan op de EP Songs From The Smoakstack. Alcohol handelt over verslaving en liefde en de gevaarlijke richting wanneer deze twee zaken elkaar snijden.
Aan additionele informatie is moeilijk te komen. De beperkte wikipedia-pagina weet niet eens haar geboortedatum. Bij Discogs kennen ze alleen de EP en haar eigen website is onduidelijk met betrekking tot albums en singles. Sinds kort kun je bij Spotify wel twee albums en een handvol singles beluisteren. Sindsdien heeft ze 6 miljoen streams op haar naam staan. Pas per 1 april 2016 heeft ze een facebookpagina. Misschien is het probleem wel dat LaBrie alles in eigen beheer wil doen en zo te weinig tijd heeft om haar imago goed naar buiten te brengen? Bij Rolling Stone staat ze als een countryzangeres te boek; zuiver en alleen omdat ze tegenwoordig in Nashville woont. Met ander woorden, stel ik ben zanger en wanneer ik in Hummelo in de Achterhoek ga wonen maak ik automatisch dialectrock?
Shannon Labrie’s muziek lijkt nog het meeste op Grace Potter. Wie? Nog zo’n ondergewaardeerde muzikant, maar Potter heeft tenminste 9 albums en een handvol succesvolle singles (in de V.S. ) op haar conto staan. LaBrie krijgt weliswaar positieve recensies, maar het verkoopt voor geen drol. Zelfs bij Billboard is ze een onbekende. Het is te waarderen dat je alles in eigen hand wil houden, maar soms heb je een zetje in de goede richting nodig. Want anders kan het avontuur al stranden voor het goed en wel begonnen is. Ik kan mij vergissen, maar sinds haar eerste voetstapjes in de muziek in 2012 gezet heeft is haar grote belofte helaas niet ingevuld. Op deze manier blijft ze die eendagsvlieg waar ik ooit iets gratis van meegestuurd kreeg.
Volg de eendagsvliegen op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Billy The Kid – Loser
Johnny Guitar Watson – I Want To Ta Ta You Baby
Don Dixon – Praying Mantis
Jill Jones – Mia Bocca
Spin Doctors – Spanish Castle Magic
The Greatest Show On Earth – Real Cool World
