Nieuwsgierig. Elke dag luister ik naar onbekende muziek via Spotify of YouTube. Soms houd ik het na 30 seconden voor gezien, maar meestal beluister ik het hele lied om het dan na afloop ‘punten’ te geven. Hoge scores zet ik in een mapje om er op termijn wat over te schrijven. En dat mapje is weer verdeeld in enerzijds muziek waarmee ik opgegroeid ben en waarvan ik vind dat iedereen het zou moeten beluisteren en anderzijds de ‘nieuwkomers’.
Zo stuitte ik in de Snob 2000 op As Far As Freedom Goes van indiepopduo Vintage Futura. Niet te verwarren met de gelijknamige elektronische band uit Midden-Amerika. De eerste tonen intrigeerden; rustgevend getokkel op een akoestische gitaar met zacht gefluit op de achtergrond. Guns ’n Roses, dacht ik? Maar de daaropvolgende zangstem stond mijlenver van Axl Rose; de melodie trouwens ook. De snerpende gitaarsolo aan het einde en de terugkeer naar het akoestische geluid (met gefluit) was een mooie afsluiting van het geheel. Het lied staat op de EP The Formula en even later wist ik dat Vintage Futura een samenwerkingsverband is van Michiel Papenhove en Karianne Hylkema. De eerste kennen we als mede-oprichter en gitarist bij Within Temptation. Hij verliet de band rond de eeuwwisseling, omdat hij het reizen niet meer met zijn werk kon verenigen. Heden ten dage is hij muzikant, producer, software developer, IT-heerschap en freelance columnist. Hij is rapliefhebber en heel actief onder het pseudoniem Michett. Zijn stijl varieert van ambient naar dance naar metal en soms een combinatie daarvan. Maar hij schuwt ook het Nederlandstalige niet. Hallo Wereld uit 2015 is een prima heel gevarieerde EP met scherpe teksten en soms een knipoog naar Spinvis. Hylkema is een duizendpoot; ze schrijft, componeert, zingt, maakt video’s en clips, podcast, fotografeert, ontwerpt en schildert.
Vintage Futura laat zich derhalve niet gemakkelijk vastpinnen. De volledig zelfgeproduceerde EP telt vijf tracks die van lieflijk naar venijnig gaan, van akoestisch naar versterkt, van industriële beats naar een onweerstaanbaar poprefrein. Het is een afwisselende selectie uit de ruim vijftien nummers die ze sinds 2012 schreven.
Vragen staat vrij, dus zangeres Karianne Hylkema een paar vragen gesteld. Hoe en waarom hebben Michiel en jij besloten de krachten te bundelen? We waren beiden al met muziek bezig en die stijlen pasten niet noodzakelijkerwijs goed bij elkaar. Maar toen we een paar losse samenwerkingen deden, merkten we dat dat eigenlijk nog niet zo’n gek idee was.
Is The Formula een éénmalig project? Vintage Futura is geen eenmalig project. We hebben genoeg materiaal voor nog twee EP’s klaarliggen, maar na de release zijn we elk weer bezig gegaan met onze soloprojecten – Michiel met Michett en ik met Kalipluche. Wanneer weten we niet, maar The Formula krijgt zeker een opvolger.
Onder haar pseudoniem Kalipluche heeft Hylkema een aardige lijst aan liedjes uitgebracht, waaronder Silence Amidst A Crowd van het onuitgebrachte debuutalbum Portable Animals. Is er al meer zicht op dit album? Zes van de tien tracks op Portable Animals heb ik opgepoetst, dat wil zeggen deels herschreven, opnieuw ingezongen en gemixt. Dus nog vier. Ik merk wel dat het soms moeilijker is om iets te her-arrangeren dan van scratch aan een nieuw nummer te beginnen, omdat je zo goed weet hoe het nummer oorspronkelijk klonk en dan is het weleens moeilijk om daarvan los te komen. Momenteel zit ik daardoor een beetje vast met de titeltrack, die oorspronkelijk vocaal was maar waarvan ik een instrumentaal nummer wil maken. Tevens ben ik bezig ben met een eenvoudige videoclip, waarvoor ik de afgelopen jaren in de herfst met mijn camera naar buiten ben gegaan om beeldmateriaal te filmen. Glitter Out Of Rain is een nummer waarbij het visuele aspect heel belangrijk is, dus daar wilde ik hoe dan ook een clip voor maken. Die is bijna af, maar omdat het nummer over de herfst gaat, release ik die pas eind september.
Haar laatste release is het ambiente Spiders On The Carpet. Een re-make van een lied uit 2006, dat toen als poprocklied uitgebracht is. In 2012 maakte ze een instrumentale gamelanversie voor de promo van Pasar Malam Besar, maar ze meende dat beide muziekstijlen verbonden zouden moeten worden en dus werd de nieuwe Spiders On The Carpet vorige maand uitgebracht. Waarom duurde het toch nog 6 jaar? Toen ik het nummer schreef heb ik dat zo goed mogelijk uitgewerkt als ik kon. Ik had op een gegeven moment een album af, maar niet zelfverzekerd genoeg over het totaalplaatje om het als een echt album naar buiten te brengen. Gaandeweg deed ik meer ervaring op in songwriting, arrangeren en produceren (hoewel ik zeker geen pro ben, Michiel helpt me met het afmixen). Ik vond dat het weleens tijd was om mijn oude nummers af te stoffen en ze met mijn kennis van nu beter uit te voeren. Nu klinken ze zoals ik het destijds gewild had, al sluit ik niet uit dat ik over een paar jaar weer de kriebels krijg om ze te verbeteren.
