Tijdens mijn middelbareschooltijd had ik een bijbaantje bij de bibliotheek in het centrum van Zwolle. Boeken en cd’s sorteren en terugzetten. Mijn oog viel toen al op deze cd-hoes, ik vond hem intrigerend. Van Steely Dan had ik toen nog nooit gehoord. Geen idee welke muziek er achter de hoes schuilging.
Wel luisterde ik in die tijd veel naar muziek van de Schotse band Deacon Blue. Ik kocht weleens een muziekblad zoals Muziek Express of Popfoto wanneer er interviews in stonden van mijn favoriete artiesten. Zanger Ricky Ross van Deacon Blue werd geïnterviewd en toen men hem vroeg naar de bandnaam, vertelde hij dat er een nummer van Steely Dan is dat Deacon Blues heet. Daar hebben ze de band naar vernoemd. Toen werd ik nog nieuwsgieriger naar Steely Dan.
Dat nummer Deacon Blues bleek zelfs op het album te staan met die intrigerende cd-hoes! En toen ik hun muziek hoorde, was ik verkocht. Muzikaal gezien totaal niet verwant aan de muziek van Deacon Blue, maar dat maakt me niet uit. Ik vind bijna al hun albums goed, maar deze heeft een streepje voor, vanwege de herinnering aan de bibliotheek in Zwolle.
Er staat trouwens een mooie sentimenteel-ironische tekstregel in:
I cried when I wrote this song
sue me if I play it too long
