Lenny was zonder zijn brilletje zo blind als een mol. Yoko doneerde onder andere zijn bril met bloedspatten van de moordaanslag aan de Rock and Roll Hall of Fame.
Hij was een kattenliefhebber en één van de katten droeg de naam Jesus als sarcastisch antwoord op de overdreven reacties van de Amerikanen op zijn uitspraak in 1966.
Nog één feitje dan….de FBI had bijna 100 kilo aan papieren bestanden over zijn radicale activiteiten en uitspraken, maar het is hen nooit gelukt Lennon te deporteren.
35 jaar geleden, op 8 december, vermoorde geloofsfanaat Chapman één van de belangrijkste componisten en musici van de vorige eeuw. De stupide reden was John’s uitspraak dat The Beatles populairder waren dan God. In de ogen van deze idioot was dat Godslastering.
Lennon heeft na zijn Beatles-periode nog veel moois gecomponeerd. Schitterende liedjes over liefde en over een betere wereld. Tijdloze en actuele liedjes.
Keuze Henk Tijdink: Give Peace A Chance (1969)
Mantra
Afgelopen vrijdag is alles weer relatief geworden. Tenminste voor een tijdje. Net zoals we ons een paar weken geleden enorm druk maakten over een foto van een Syrisch jongetje op het strand. Relativiteit is aan vergankelijkheid onderhevig…
Instant Karma is inmiddels wel bereikt. Zonder enige nuancering en zonder enige inspanning kunnen we ons van onze beste kant laten zien. Met een druk op de knop toon je je medeleven en is profielfoto op Facebook een week zichtbaar achter de Franse driekleur. Het wordt steeds makkelijker om “ons steentje bij te dragen”.
Deze week zijn we allemaal boos, verdrietig of angstig. Het is makkelijk om nu te roepen. Om voor te zijn. Of tegen. Om het oneens te zijn. Of – zoals onze minister-president – verklaren dat we in oorlog zijn. De zwaarte van deze woorden zal, vrees ik, later pas duidelijk worden. Want, zoals Einstein al zei: ‘Je kunt je niet op een oorlog voorbereiden en er tegelijkertijd eentje voorkomen‘.
We hoeven niet allemaal de wereld verbeteren. Maar we kunnen er wel voor zorgen dat we hem niet slechter maken door zomaar wat te roepen, door vatbaar te zijn voor populistische verkondigingen of door te wijken voor het geweld.
Misschien helpt hierbij een mantra. Een mantra dat je door emoties van angst, boosheid en verdriet helpt. Misschien helpt het om je verstand, gevoel en geweten op één lijn te krijgen en daar naar te handelen. Misschien…
Het lied is één groot mantra. Laten we het allemaal eens proberen.
All we are saying is give peace a chance
All we are saying is give peace a chance
All we are saying is give peace a chance
Keuze Peter van Cappelle: Oh My Love (1971)
Yoko Ono is vaak bekritiseerd, maar ook vaak onterecht. Want wie zich echt goed in de Beatlesgeschiedenis heeft verdiept, weet inmiddels wel dat zij echt niet de uiteindelijke reden was, dat de Fab4 uit elkaar gingen. Dat was zonder haar ongetwijfeld ook gebeurd.
En ze was ook de inspiratie voor vele mooie liedjes die John over haar schreef, zoals de ballad ‘Oh My Love’ op het album Imagine. Vele biografieën over Lennon leren ons dat hij echt niet bepaald het vredelievende mannetje was, zoals hij zich opstelde in liedjes als Imagine en Give Peace A Chance. Zelfs op dit album is het een ironisch contrast, dat na zo’n lief liedje als Oh My Love het nummer How Do You Sleep volgt, wat een regelrechte en harde aanval op Paul McCartney was.
Biograaf Philip Norman zei ooit dat het verschil tussen Lennon en Mick Jagger: ‘John was wel oprecht’ (Norman heeft over beiden een biografie geschreven). Zo ook in zijn songteksten, waarin hij vaak zijn gevoelens beschreef. Oh My Love is misschien wel één van zijn meest pure en persoonlijke nummers, en daarin komt er ook in naar voren wat voor een mooie stem hij had. Het is muzikaal vrij sober gehouden met slechts Lennon op de piano en oude Beatles-collega George Harrison op de electrische gitaar. Minstens net zo mooi en puur als Jealous Guy.
Keuze Tricky Dicky: Woman Is The Nigger Of The World (1972)
Emancipatie
Mijn tweede bijdrage aan de battle (I’m Losing You) is eigenlijk mijn eerste bijdrage geweest. Ik weet altijd weken vooraf welk ondergewaardeerd lied ik ga bloggen. Ideeën voor bijdragen komen spontaan op wanneer ik bijvoorbeeld in de auto zit, iets op de televisie zie of simpelweg in rustmodus ben. De inspiratie stroomt binnen en ik schrijf een verhaal(tje). Ik heb inmiddels een aardige voorraad, die van tijd tot tijd een tweakje krijgen. In normale omstandigheden beperkt zich dat tot een woordje toevoegen of een zinsopbouw veranderen. Deze week niet. Deze week werd John Lennon’s schreeuw uit de ‘zestiger en zeventiger jaren’ weer aan de beschaving getoetst, en het zag er niet goed uit. De namen en plaatsen zijn veranderd, maar de daden niet.
Waarom willen sommigen hun mening op radicale wijze opdringen? En sterker, hoe durven ze de naam van hun God te misbruiken voor deze wandaden? Voor de goede orde, hetzelfde geldt ook voor degenen die Mammon aanbidden.
En tot mijn schaamte moet ik constateren, dat de aanstichters zonder uitzondering van het mannelijke geslacht zijn.
In het verleden waren er culturen, die de vrouw aanbeden en waar zij een prominente plaats innamen in de hiërarchie en besluitvorming. Heidense culturen, die de basis zijn van het Christendom; één der religies die de vrouwen een ondergeschikte rol hebben gegeven. Vandaag de dag vereert het Hindoeïsme veel vrouwelijke godinnen, maar dit is verre van evenredig in de Indiase cultuur. En ondanks de emancipatie heeft de vrouw ook in onze ‘beschaving’ een ondergeschikte plaats, want waarom verdienen zij minder dan hun mannelijke evenbeeld? Waarom wordt het merendeel van de hogere posities nog steeds door mannen bepaald en gevuld?
In 1969 gaf Yoko Ono een interview en stelde dat de vrouw feitelijk een slaaf van de slaaf was. John heeft daar uiteindelijk een lied over geschreven, dat natuurlijk weer (en met name in de V.S.) enige controverse opriep. De titel werd als racistisch gezien en de talkshow-host Dick Cavett werd door het management opgeroepen een verklaring voor te lezen, voordat John Lennon zou optreden met dit lied. De radio’s besloten zelfs het lied helemaal niet te draaien. Woman Is The Nigger Of The World is niet racistisch, maar stelt simpelweg dat de rechten van de vrouw in de ‘jaren zeventig’ vergeleken konden worden met de rechten van sommige rassen.
Woman is the nigger of the World
Think about it, do something about it
Ik durf te stellen dat de wereld er veel vrediger uit zou zien met meer ‘girl power’. Er zou minder met de ‘onderbuik’ nagedacht én gehandeld worden en meer met de hersenen. Vrouwen zouden nooit de aanstichtsters van de huidige waanzin zijn.
Think about it
Keuze Danny den Boef: Nobody Loves You (When You’re Down And Out) (1974)
Zelfreflectie
John Lennon. Wat kan daar nog over gezegd worden, zul je haast denken. Naar mijn idee nooit genoeg. Er zijn maar weinig muzikale helden, die zo hun stempel hebben gedrukt op niet alleen mijn muzikale bewustzijn, maar ook mijn leven. Lennon schreef muziek over het leven. Voor het leven. Niet alleen maar het standaard gejengel over ik hou van jou, ga niet bij me weg, etcetera. Nee, Lennon schreef veel breder. En dat is mooi.
Als je het mij vraagt is vrijwel het hele oeuvre van Lennon ietwat ondergewaardeerd. Natuurlijk zijn er de grote hits, die iedereen kent met als kroonstuk het grootse Imagine.
Ik koos voor Nobody Loves You (When You’re Down And Out); één van mijn meest dierbare nummers ooit. En dan bedoel ik niet alleen van Lennon.
Het nummer beschrijft het tijdelijk scheiden van Yoko (het zogenaamde Lost Weekend) en het constante negatieve neersabelen van alles wat hij deed door critici. Hij was teleurgesteld en voelde zich verraden door de showbizz. Begin jaren ’70 hielden deze mensen niet meer zo van de muzikale wonderboy uit Liverpool. Zijn gouden jaren – zo’n tien jaar daarvoor met The Beatles – waren al haast weer vergeten. Ook zijn kritische houding tegenover onder andere de Amerikaanse regering en de Vietnam-oorlog hielpen daar niet aan mee. Sterker nog, Lennon werd bestempeld als staatsgevaarlijk en geschaduwd door de FBI.
Het nummer kan echter op vele manieren geïnterpreteerd worden. Het zal op vele mensen van toepassing zijn. En daar ligt wat mij betreft de kracht. Je kunt het op jezelf reflecteren. Of laat ik dan voor mezelf spreken.
Nobody loves you when you’re down and out
Nobody knows you when you’re on cloud nine
Everybody’s hustlin’ for a buck and a dime
I’ll scratch your back and you knife mine
Iedereen houdt van je als het goed met je gaat. Maar als het slechter met je gaat, mentaal, fysiek, persoonlijk, dan hoor je een stuk minder. Iedereen zal het herkennen. Lennon beschrijft het in dit nummer ongelofelijk mooi. Mensen zijn (te) vaak alleen maar met zichzelf bezig. Pas als je dood bent, is iedereen weer vol lof.
Nobody loves you when you’re old and grey
Nobody needs you when you’re upside down
Everybody’s hollerin’ ’bout their own birthday
Everybody loves you when you’re six foot in the ground
En in dat laatste kreeg Lennon helaas gelijk. Pas na zijn dood werd hij gezien als de man die hij eigenlijk was. Een muzikale kunstenaar. De waardering die er zelden was, is toch nog gekomen. Dat is mooi, maar wat hebben we daar eigenlijk aan? Lennon zelf is er al 35 jaar niet meer. En dat is nog steeds ongelooflijk zonde.
Keuze Tricky Dicky: I’m Losing You (1980)
O No.
Er zijn van die dagen in de geschiedenis waar je tot het einde der dagen exact van weet waar je was en wat je deed. Voor mij zijn dat het overlijden van Elvis, de ramp met het Pan Am-toestel bij Lockerbie, 9/11 en de moord op Pim Fortuyn. Vreemd genoeg kan ik met de beste wil van de wereld niet herinneren waar ik was op maandag 08 december 1980.
Ik heb niet zo veel platen van John Lennon als solo-artiest; ik kon zijn single’s enorm waarderen, maar zijn LP’s waren een combinatie van pareltjes en waanzin. Neem alleen al de drie eersten (samen met de onvermijdelijke Yoko); Unfinished Music 1 & 2 en Wedding Album: waar gaat dat over?
Op de hoes van de LP ‘Plastic Ono Band’ staat vermeld dat Yoko ‘muzikaal’ verantwoordelijk is voor (letterlijk) ‘wind’. Wat moet ik me daar nou bij voorstellen; had ze last van flatulentie?
In mijn ogen is Yoko Ono een remmende factor geweest, want waar was al die genialiteit uit de Beatles-periode gebleven? En dan dat verplichte meezingen op LP’s en op podia. Zij zal het als artistiek gezien hebben, maar voor de gewone toehoorder is het krijsen van een heks. Eén van de sprekendste voorbeelden is tijdens het live-optreden van Frank Zappa & the Mothers Of Invention op 5 juni 1971 (Fillmore East). John geeft een uitgebreid gastoptreden en Plastic Yoko moet weer mee. Wat een episch concert had kunnen zijn, wordt door haar simplisme bijna de vernieling in geholpen. Luister hier maar eens naar!
Ook zijn laatste LP ‘Double Fantasy’ is weer een mix van John’s genialiteit en de fantasie van O No, not again. Ze schrijft maar liefst zeven liedjes voor deze LP en op zes van deze (bijzonder slechte) nummers ‘zingt’ ze. De Lennon-composities getuigen vrijwel allemaal van grote klasse, maar haar geesteskinderen zijn gedrochten uit de onderwereld. Het laatste lied heet Hard Times Are Over en dat is nou precies het gevoel dat ik heb na het beluisteren van deze LP.
Maar hoe je het ook draait of keert; John moet heel veel van haar gehouden hebben, want anders sta je al die fratsen van deze dominante tante niet toe. Echter, kennelijk had ook John problemen met haar gedrag, want op I’m Losing You beziet hij zijn huwelijk en accepteert dat er problemen zijn. Mevrouw kan moeilijk vergeven en draagt hem gemaakte fouten uit het verleden na. Waarschijnlijk was ze vergeten dat ‘It Takes Two To Tango’. Deze keer zat Lennon op Bermuda en kon haar letterlijk en figuurlijk niet bereiken, en componeerde een schitterend lied van deze bespiegelingen. En net zoals tijdens de 18 maanden durende scheiding tussen eind ’73 en medio ’75 (a.k.a. Lost Weekend) was deze emotionele tijd een rijke bron voor schitterende liedjes.
Er bestaan twee versie’s van I’m Losing You; degene die uiteindelijk op het album terecht gekomen is en de oorspronkelijke versie die in de studio met Cheap Trick is opgenomen. De laatste is rauwer en maakt het lied nog krachtiger.
[polldaddy poll=9182900]
