Net zoals in de tijd van haar samenzijn met ex-man Ike en de enkele uitzondering daargelaten vind ik Tina Turner het beste wanneer ze een lied covert. Ze weet iets toe te voegen aan het origineel en het zo eigen te maken, dat het merendeel van het luisterpubliek haar versie prefereert. Het zal ook met haar uitstraling te maken hebben, want in haar hoogtijdagen betoverde ze tijdens optredens het publiek met haar rauwe seksuele energie.
Een paar voorbeelden uit haar solo-carrière? Acid Queen (uit The Who’s Tommy), Let’s Stay Together (Al Green), Steamy Windows (Tony Joe White), Be Tender With Me Baby (Albert Hammond) en natuurlijk Addicted To Love van Robert Palmer (1986). Het was zijn signature-song en het was oorspronkelijk bedoeld als een duet met Chaka Kahn, maar haar platenlabel wilde niet meewerken. Ik vermoed dat ze daar later spijt van hebben gekregen.
Het lied stond al op Tina’s live-repertoire, en met de release van haar Live In Europe-album werd het ter promotie de eerste single. Een piepklein hitje en volledig overvleugeld door het succes van haar duet met David Bowie. Onterecht, want waar Tonight een bijna slaapverwekkend reggaedeuntje is, zweet Addicted To Love uit al haar poriën. De sterke opening met de gitaar-riff, de saxofoon, een stampend ritme en de blote benen van Tina, die overigens heel lang ontevreden was over haar ‘stelten’. Onbegrijpelijk toch?
Palmer’s uitvoering is trager, en ondanks het zwaardere gitaarwerk (en de knappe dames in de clip) kabbelt het. Dit heeft wellicht ook te maken met de uitstraling van Palmer in vergelijk met Tina Turner. Misschien had hij meer vanuit de heup moeten werken? Dat kon je wel aan Tina overlaten, want zij transformeert het lied tot een geweldige rock & roll-spektakel.
Tina is echt geweldig! Mag nog wel met wat meer nummers in de keuzelijst volgend jaar want een heleboel staan niet in die van de Top 2000.