Op elk feestje is er wel een clown te vinden; zo iemand die na enkele borreltjes vieze moppen gaat tappen, rare dansjes uitvoert of vrijpostig wordt. De volgende dag hoor je dan het excuus dat het aan de alcohol lag. Dat doe ik anders nooit!
Helaas. Nu blijkt dus ook dat we de vogeltjesdans niet meer aan de drankduivel kunnen toeschrijven. En de buurvrouw vond je kennelijk altijd al een lekker wijf, maar het overmatige alcoholgebruik doet de grenzen vervagen en dus knijp je haar in de billen: #MeToo heeft er weer een tweet bij. Een Amerikaans onderzoek wijst uit dat alcohol de persoonlijkheid niet verandert. Het gedrag wordt door het promillage extraverter en we krijgen een opgeblazen zelfbeeld: zelfverzekerd, glad en onweerstaanbaar voor elke vrouw (of man).
I’m a man of the night, a real ladies delight
See my figure was chiseled from stone
One more for the gal then I’ll escort her home
Come last call, I’m never alone
In de realiteit zijn deze (voornamelijk) mannen eigenlijk onzeker en hebben een borrel (lef) nodig om de andere sekse te overtuigen, omdat het al weken geleden is dat ze intiem waren.
Ahh, fuck it. Who am I shittin’?
I’m a pitiful site
And I ain’t all that brightBut just give me a chance
Cause deep down inside
I swear I got a big heart of gold
I’m a monoganous man
No more one night stands
Come on, let me take you home
Weinig liedjes weten dit ‘fenomeen’ zo duidelijk weer te geven als Kiss Me, I’m Shitfaced van de Dropkick Murpheys. En zoals altijd bij een liveconcert worden de dames door zanger Al Barr gevraagd het podium te betreden. Kijk zo maak je een feestje zonder drank, maar het is wel verbazingwekkend hoeveel dames het woordelijk kunnen meezingen. Te veel ervaring of leedvermaak?
