In het begin van de jaren ’80 komt er voorzichtig een nieuwe generatie progrock bands om de hoek kijken. Als tegenhanger van de punkbeweging komen bands als Marillion, IQ en Twelfth Night langzamerhand met een nieuwe benadering van de symfonische rock. Met name Marillion weet dit succes ook uit te buiten en scoort zelfs een hit met Kayleigh. Toch blijven andere bands moeite houden om commercieel succes te krijgen en is Marillion een uitzondering.
En ondergewaardeerd bandje vanuit die periode is Twelfth Night. Begonnen als een instrumentale symfonische rockband krijgen ze de kans om in 1980 op het bekende Engelse Reading festival te spelen. Net voor die periode gaan ze ook op zoek naar een zanger. Na meer dan 40 audities besluiten ze toch met een jeugdvriend in zee te gaan: Geoff Mann.
Geoff Mann was een bijzondere man. Hij begon zijn carrière als dichter en als schilder. Maar hij was ook een uitstekend schrijver. Het nummer Sequences was van oorsprong een instrumentaal nummer, maar Geoff maakte hier een scherpe anti-oorlogstekst bij. Uiteindelijk was hij ook de man die dit nummer live het beste ten uitvoer kon brengen en dat gebeurde dus ook op het Reading festival. Geoff was overtuigd Christen en besloot ook toen hij nog frontman van de band was, te starten met een opleiding tot predikant bij de Kerk van Engeland. Zijn bijzondere stem was zijn kracht en zijn zwakte. De kracht zat hem in de combinatie van de emotionele zang, woorden en zijn theatrale optreden als frontman. Aan de andere kant is zijn stem enorm wennen en stond dat wellicht ook een commercieel succes in de weg.
Gedurende de daaropvolgende jaren werden zijn teksten steeds meer op het geloof gericht en dat leidde tot onderhuidse spanningen in de band. Slechts één studioalbum (Fact & Fiction), een live album (Live And Let Live) en een aantal niet afgemaakte nummers (waaronder The Collector) heeft deze bloeitijd van Twelfth Night geduurd.
Geoff stopte dus met Twelfth Night en nam een aantal christelijke soloalbums op. Eind jaren ’80 werd hij predikant in de Kerk van Engeland en combineerde deze functie met schilderen, dichten en het maken van muziek. Met zijn charisma nam hij in de progwereld een bijzondere plek in. Begin jaren ’90 nam hij voor het toen bekende SI-label nog twee albums op. Zijn soloalbum Second Chants is een non-conformistisch album, waar hij alles uit de kast haalde wat hij in zich had. Muzikaal, tekstueel, maar ook met veel humor. Samen met Clive Nolan (van Arena) nam hij ook het album Casino op; een verhaal over de gokwereld vertaald naar Christelijke achtergronden.
Precies 25 jaar geleden, op 3 februari 1993 overleed hij op 36-jarige leeftijd aan kanker. Net ingewijd als dominee liet hij het leven los. Ondanks zijn korte leven wist hij impact te maken op velen.
Sequences blijft de signatuursong van Twelfth Night en onderstaande live-versie is misschien geluidstechnisch niet optimaal, maar laat wel de band (en Geoff Mann) in optimale vorm zien. Een ondergewaardeerd nummer, van een ondergewaardeerde band en ondergewaardeerde frontman/artiest.
Een van mijn betere live-albums. Naast Sequences ook de overweldigende opener The Ceiling Speaks. Had ze graag een keer live willen zien, mét Geoff Mann. Helaas.
Ik ben al sinds de jaren 80 fan van deze band, helaas live nooit kunnen zien. Geoff Mann solo wel een paar keer gezien, en ontmoet. Wat een ontzettend aardige man was dat.
TN heeft helaas nooit het commerciele succes gekregen wat ze wel verdiende.