Ik zat ergens in 2015 ’s avonds op de bank de ochtendkrant te lezen, toen mijn oren zich plots spitsten. Ze hoorden een elektrische gitaar met een uit de hemel neerdalend intro, warm en slepend als een Griekse Sirtaki, vloeiend en hoekig tegelijk. Beneden aangekomen, valt de stem in. Je voelt meteen de spanning: de ingehouden gisting, de nog niet geuite schreeuw. Die zeggingskracht – hier is iets aan de hand. Dit is geen niemendal, dit doemt op, het overvalt je en kapselt je in.
Zoals de zangeres het openingswoordje love uitspreekt, uitzucht, uitkotst bijna. Lamgeslagen, geknakt, volkomen in de vernieling door de liefde, zich wentelend in de verdovende roes van de rouw. Ja, die godverdomse liefde die je volledig kan vloeren; omvergekegeld en willend dat hij je nooit was overkomen. Tegelijkertijd besef je dat haar lijdzame overgave aan die pure pijn haar redding zal zijn. Vroeg of laat ebt die weg en uiteindelijk gloort er altijd weer iets nieuws.
Love, come to me
You come and date
Love please do what you like with it
Shadow this land with your winter
Wiped clean with snow, I surrender
Love, let me sleep in this cold spell
Numb and at peace in the sunset
You, my life, you can take it
You break my heart and mend it
De Britse Hero Fisher is een singer/songwriter met een eigen geluid en performance om jaloers op te worden. Niet zomaar het zoveelste met veel poeha gebrachte tralalala-zangeresje dat andermans nummers staat te blaten. Hero maakt er serieus en intens werk van. Samenwerking met Alison Mosshart (The Kills, The Dead Weather) en Mark Ronson, voorprogramma van The Stones en Neil Young in Hyde Park en in 2014 genomineerd voor de Glastonbury Emerging Talent Prize. The Horrors en Blur zijn fan van haar.
Terug naar de bank en m’n oren. Allemaal leuk en aardig, telkens dat spitsen wanneer Pinguin Radio Miss Fisher draaide, maar wie is zij? Daar viel niet zo heel veel van te vinden, anders dan hierboven vermeld. Ergens zegt ze dat ze lange tijd ‘a shit-waitress’ was, maar ook een dagdromer die eigenlijk niet weet wat ze anders moet doen dan de muziek maken met de woorden die in haar hoofd rondspelen. Gelukkig maar dat ze dat is gaan doen. Jammer dat zij geen verdiend zetje in de rug kreeg via de jongste Snob 2000; dat had best zonder ongelukken gekund nu ze geen coffee and toast meer serveert. Eind dit jaar in de herkansing dan maar?
