In 1963, ik was toen 16 jaar oud, kocht ik het album Hurray For The Shadows. Ik speelde al bijna 10 jaar gitaar, maar werd door de verschillende invloeden die ik onderging heen en weer geslingerd tussen country en rock. Ik bezat geen elektrische gitaar en speelde alles op mijn twee akoestische gitaren. Ik had al wel bij de muziekwinkel ‘Guldemond’ in de Zadelstraat een element gekocht dat ik in het klankgat van mijn nieuwste akoestische gitaar had gemonteerd en dus kon ik ook ‘elektrisch’ spelen.
Wij hadden een groot radiotoestel (de ‘Fridor Waldorp 502’) met een joekel van een speaker, waar ook veel laag uit kwam. De gitaarsnoertjes waren nog van het brom-veroorzakend soort, maar als je het volume flink opendraaide ging dat verloren in de eindherrie. De pick-up was een draagbare, waarvan ik de uitgang samen met het snoertje dat van mijn gitaar-element kwam, samen in de ingang van de radio had gefrutseld dus kon ik versterkt met de platen die ik draaide meespelen.
Ik pluisde alle liedjes van The Shadows minutieus uit, maar Foot Tapper was mijn lievelingsliedje. Geweldige drumpartij, adequate baslijnen, goed te volgen slaggitaar (een bandfunctie die nog enige jaren in bandjes werd aangehouden) en Hank B. Marvin die geweldige melodieën schreef en speelde.
Ik kwam alleen in de knoei met het meespelen van zijn partijen als hij zijn vibratorpookje gebruikte, want vibreren kon ik natuurlijk niet anders dan wat slap opdrukken van een snaar, maar ja, het was niet anders.
In Foot Tapper zaten alle zaken die een gitaristje van mijn slag (jong, onervaren maar uiterst enthousiast) wilde en kon meespelen. Ik zong, terwijl ik mee-pingelde, alle drumlicks mee, hetgeen voor mijn omgeving soms tot grote wanhoop leidde, want al had ik een koptelefoon (zo’n ding met uiterst dunne metalen schijfjes als speaker), hard afspelen op de radio was toch het leukst!
The Shadows: het begin van menige carrière!
https://www.youtube.com/watch?v=ALMsBEHYzDY
