Sommige albums schaf je aan met hoge verwachtingen en dan blijken ze hoe vaker je ze luistert ook nog steeds fijner te worden. Met de Snob 2000 op komst slaan twee van onze bloggers – Kari-Anne en Frans – de handen ineen om een album te promoten en hiermee ook twee noteringen in de keuzelijst van de Snob 2000 lijst binnen te slepen. Al eerder besteedde ze aandacht aan het album Carry The Ghost van Noah Gundersen.
Dit keer staat het album Big Bad Luv van John Moreland (32) centraal dat mei dit jaar uitkwam. Bij de tot standkoming van het album zijn niet de minste technici betrokken. Zo verzorgde Tchad Blake de mix en de geweldige John Baldwin de mastering: bekend van onder andere opnames van Neil Young, John Hiatt, Emmylou Harris en de geweldige Karen Dalton. Zou het daarom zo lekker klinken?!
Het favoriete liedje van Big Bad Luv volgens Kari-Anne Fygi: Lies I Chose To Believe
Soms werken de paarlen voor de zwijnen genaamd voorprogramma’s. Januari vorig jaar fungeerde John Moreland als opwarmer voor Jason Isbell in Paradiso. Gezeten op een kruk, met slechts een akoestische gitaar als instrument speelde hij voor een muisstil Paradiso. Dat is de magie van goede muziek, mensen. Hij maakte ook indruk op de programmeurs, want dit jaar trad hij maar liefst twee keer op in de poptempel, ter promotie van zijn nieuwe album Big Bad Love.
Moreland is een exponent van americana die aanschuurt tegen de beste Amerikaanse literatuur. De teksten van hem zijn kleine verhalen. Neem mijn favoriet op dit album, Lies I Chose to Believe. De eerste zin alleen al is een roman in tien woorden:
Well I’ve gone and lost my faith in photographs
Cursed those martyrs that mark my pastAnd I long for a day when we’ll look back and laugh
About all this
But good luck finding your peace of mind
Being born into these brutal times
And these days I don’t pray when I close my eyes
I just bite my tongue a bit harder
Cause you were a lie I chose to believe
A lie I chose to believe
Desillusie, we kennen het allemaal en daarom komt het binnen. Maar niet getreurd. Net zoals Springsteen in zijn werk over de ontgoocheling van het leven altijd een glimpje hoop geeft, doet Moreland dat ook aan het eind van het nummer. Luister maar.
Simpele drums, warme pianotonen en een klein gitaargeluid bieden alle ruimte aan de prachtige stem van deze ex-punker uit Oklahoma. Moreland kan zich meten met Steve Earle, Ryan Adams, Jason Isbell en iedere andere artiest die magie in woord en toon voortbrengt.
Het favoriete liedje van Big Bad Luv volgens Frans Kraaikamp: Latchkey Kid
Big Bad Luv is toch wel één van de favoriete Americana albums van dit jaar wat mij betreft. Het is de pure eenvoud die me raakt en maakt dat ik deze plaat steeds weer wil draaien. De hoes spreekt al boekdelen wat dat betreft: een oude Amerikaanse slee bij een vervallen gebouw met ingegooide ramen. Het tekent de drang naar nostalgie van de maker en dat is best lekker nu we de herfst ingaan.
Ik heb gekozen voor het uitlichten van het liedje: Latchkey Kid, een van de rustige nummers op het album. Wat is een Latchkey kid, eigenlijk? vroeg ik me af. A latchkey kid is a child who returns from school to an empty home because their parent or parents are away at work, or a child who is often left at home with little parental supervision (Wikipedia). Het nummer heeft iets troostends. Iets van acceptatie dat het, wat je ook meemaakt, uiteindelijk wel goed komt en je sterker maakt.
De muziek sluit naadloos aan. Het is een hele fijne rustige Americana-track met een eenvoudige instrumentatie. Als basis wordt het nummer opgebouwd rond een gitaar en een orgeltje en af en toe hoor je een piano die subtiel meedoet. Er wordt geen noot teveel gespeeld (ik hou ervan)! Het enige waar het om draait is de mooie donkere stem van John en die doet ertoe! Deze man zal in Nederland nooit groot worden, dat hoeft ook niet natuurlijk. Maar op Ondergewaardeerde Liedjes hoort hij een goede bekende te zijn!
