Platen die je leven veranderen, ik heb die gedachte altijd wat potsierlijk gevonden. Ik acht mezelf stabiel genoeg om me door een paar liedjes niet uit mijn evenwicht te laten brengen. Toch zijn er natuurlijk genoeg albums die me dusdanig omver hebben weten te blazen dat ik er, zeker na eerste beluistering, echt van in de war raakte. Van die platen waarbij je even een paar minuten naar adem moet happen voordat je weer verder kunt. Als het al gebeurt, is het meestal bij een nieuw album, maar de laatste keer dat ik zo’n mindblowing plaat hoorde, ging het toch om een oudje.
Op Hot Buttered Soul van Isaac Hayes staan vier liedjes, waarvan de opener en de afsluiter covers zijn. Het ongelofelijke slotnummer is een bijna negentien minuten durende versie van By The Time I Get To Phoenix, een evergreen van Jimmy Webb. Het blijkt een van de meest gecoverde liedjes in de geschiedenis te zijn en het werd onder anderen door Glen Campbell de hitlijsten in gezongen.
Isaac Hayes (je kent hem van Theme From Shaft, of anders wel van zijn Chocolate Salty Balls) maakt er bijna een compleet luisterboek van, inclusief acht minuten gesproken intro dat je zonder moeite het verhaal in trekt en een finale met blazers. Fenomenaal.
Ook het openingsnummer is lang en ook hier betreft het een cover. Opnieuw is het trieste einde van een relatie het onderwerp. Dionne Warwick nam de eerste versie op van Walk On By, een compositie van Burt Bacharach en Hal David. Ook dit nummer zette Isaac Hayes volledig naar zijn hand. Het klinkt veel verontrustender dan het lieflijke origineel. Gevaarlijk bijna.
In de triphop-periode, eerste helft van de jaren negentig, was Hayes een populaire artiest om te samplen. Portishead en Tricky leenden allebei van Ike’s Rap II. Het Belgische Hooverphonic gebruikte dit Walk On By op hun single 2 Wicky.
