Het lijkt er op dat Boudewijn de Groot tussen 1973 en 1980 de weg kwijt was. Na het succes van Hoe Sterk Is De Eenzame Fietser kwam hij met het album Waar Ik Woon En Wie Ik Ben. Een stelling?
Vanwege de continue aandacht en het succes had hij in deze periode behoefte aan rust en reflectie. Waar Ik Woon En Wie Ik Ben is daardoor sterk autobiografisch. Liedjes zoals Moeder; de vrouw die hij nauwelijks gekent heeft, omdat ze een jaar na zijn geboorte is overleden in een Japans interneringskamp voor vrouwen. En over vastzitten in het verleden. Over de zoektocht naar de ware liefde.
Maar in alle eerlijkheid is het een matig album. Wellicht ook omdat hij geen enkel lied met Lennaert Nijgh schreef, maar met oud-klasgenoot Daalder? Ook de hoes is saai en helemaal voor twee mensen die op de Kunstacademie gezeten hebben. De opvolger in 1980, Een Tip Van De Sluier, daaraantegen was wel weer van vertrouwde kwaliteit en leverde hem terecht een gouden plaat op. Weer volgden muzikaal magere jaren en pas na Tsjechov én met Een Nieuwe Herfst (1996) was hij weer het wonderkind van inmiddels 50 plus.
Al ben ik meer dan eens de weg kwijt
En rij ik hele einden om
Al zou ik niet weten waar je woont
Ik ben op weg om je te vinden
Dus wees gerust vannacht ik kom
Ik ben een fan van de muziek van de Groot, maar er is duidelijk een tweedeling: voor 1975 en na 1996. En dus één uitschieter in 1980. Maar zoals met alles in het leven zijn er altijd lichtpuntjes in donkere perioden waarin hij als een eenzame reiziger door het muzikale landschap trekt. Bijvoorbeeld de compositie Annabel dat hij samen met Hans de Booij schreef. En Wegen van zijn Waar Ik Woon-album, maar ik moet wel bekennen dat ik het lied pas ging waarderen in de 2 Meter Sessie-uitvoering in augustus 1996.
Al leiden honderdduizend wegen
Allemaal naar een ander doel
Al zou ik niet weten wie je bent
Ik ben op weg om je te vinden
Vannacht rij ik op m’n gevoel
De oorspronkelijke versie is een soort Tante Julia-achtig liedje; bijna een niemendalletje. In de nieuwe uitvoering doet een orgeltje mee, waardoor het lied meer pit heeft. Ook de stem van zijn zoon op de achtergrond is een absolute meerwaarde. Het timbre van de Groot past nu beter bij de verhaal mede vanwege zijn oplopende leeftijd en ervaring. Of misschien vanwege Anja, de nieuwe liefde in zijn leven die hij in 1993 ontmoette. Misschien wist hij toen eindelijk wie hij was en waar hij wilde wonen. Wie zal het zeggen.
Hoe ver het ook is, hoe lang de wegen
Vanavond is de wereld klein
Want ik wil bij je zijn
Ik wil alleen maar bij je zijn
