Battle tegen homofobie en lesbofobie (1)

17 mei is de internationale dag tegen homofobie, lesbofobie, transfobie en bifobie. Helaas, want liefde is liefde en kent geen labels! Deze dag zou overbodig moeten zijn.

Wij leven in een vrij land waar de rechten van allen beschermd worden, maar ook hier wordt helaas aan de acceptatie geknaagd en zijn er openlijke geweldplegingen door geesteszieke en intolerante idioten. Zelfs anno 2017 zijn er nog steeds heel veel landen waar niet-hetero’s (en vrouwen) geen rechten hebben en zelfs tot de dood veroordeeld kunnen worden. We moeten allen vechten voor een wereld waarin iedereen zichzelf kan zijn. Zonder beperkingen.

De bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes geven op muzikale wijze hun mening en steunen het initiatief.

Keuze Danny den Boef: The Rubettes – Under One Roof (1976)

Tragisch

The Rubettes. Ok, we kennen ze waarschijnlijk allemaal nog wel van hun grote 70’s monsterhit Sugar Baby Love. Like it or not, een hit was het. Tot ongeveer 1980 bestond men in de meest bekende vorm, maar goed/slecht nieuws voor de fans/haters; ze bestaan nog. In tweevoud. Er bestaat namelijk een Rubettes featuring Alan Williams en The Rubettes featuring Bill Hurd. Een beetje sneu als je het mij vraagt, maar goed, wie ben ik om te oordelen?

Naast hun enorme hit Sugar Baby Love en enkele top 10 noteringen kort daarna, is er eigenlijk nog maar weinig bekend van deze band op muzikaal gebied. Niet dat we daar met z’n allen heel veel aan missen, maar toch. Wat daar enorm jammer aan is, is dat we daarom ook niet het prachtnummer Under One Roof kennen. En dat is toch wel een gemis hoor. Het nummer kwam redelijk aan het eind van hun succes en deed niet heel veel. De top 40 werd gehaald, maar dat was het wel.

Under One Roof vertelt het verhaal van Billy die van huis weg is gerend omdat hij geen enkele liefde kent. Zijn ouders geven niets om hem, en dus vlucht hij weg. Aangekomen in de grote stad, vind hij uiteindelijk waar hij naar op zoek was. Liefde.

When Billy hit the city – the city hit Billy
No one needs you when your down and out
Then one kind guy with the painted eyes
Picked him up and bailed him out

En hoe het leven nog steeds tegen zit, het leven van Billy heeft weer zin, dankzij Johnny. Samen is alles dat ze nodig hebben.

Billy found it hard to find a job to make some pay
AII day looking round getting me down I was being turned away
And Johnny was the only one who didn’t talk down
To Billy from up above
And for the first time in his life Billy found out
What it felt like to be loved.

Under one roof sharing one love
Nobody cared about them
Under one roof sharing one love
Daring the world to part them.

En dan gaat het allemaal mis, en ontplooid het nummer zich in een vreselijk tragisch einde dat niet had misstaan in een stuk van Shakespeare. Het knijpt je strot dicht. Keer op keer.

Somehow Billy’s Papa found out all about the style of Billy’s
life
And it didn’t take long before he came round and he had a knife
He cut up Johnny stole all his money
He called him all the names that he could find
Said he’d wait for Billy at the factory tomorrow
And show him what they do to Billy’s kind.

And at five thirty dead his daddy waited at the factory for him
to come
And how it did degrade him he cut him and he slayed him
And spat on him in front of ev’ryone
As Billy lay dying his Papa started crying
Because the parent through him he became
And all because the person who has the first to give him love
Had been a man.

Ik heb hier niets meer aan toe te voegen.

Keuze Stefan Koopmanschap: Marc And The Mambas – If You Go Away (1982)

Een afscheidslied, meer afscheidslied als dit zal het niet worden

Toen het idee naar voren kwam om te schrijven tegen homofobie zei mijn gevoel direct ‘JA!’. Maar ik sta eigenlijk nauwelijks stil bij de geaardheid van, nou ja, iedereen, maar dus ook artiesten. Dus ik moest even heel hard nadenken over wie ik dan zou moeten schrijven. Uiteindelijk kwam ik (met wat hulp) toch wel tot een lijstje met artiesten waar ik iets over zou willen schrijven.

In dat lijstje stak er 1 artiest toch wel met kop en schouders bovenuit. Een artiest die zichzelf niet vast pint op één muziekstijl, maar met gemak van synthpop met Soft Cell (Tainted Love!) via meeslepende akoestische ballades naar samenwerkingen met industrial- en experimentalhelden Coil (waaronder een zeer zware cover van het eerder genoemde Tainted Love) kan gaan. Ja, Marc Almond.

Het is muziek waar ik met terugwerkende kracht van ben gaan houden. Toen dit uitkwam in 1982 was ik 4 jaar oud. Tainted Love leerde ik al snel kennen toen ik naar de radio begon te luisteren, al stond ik er toen nog niet zo bij stil dat het over Marc Almond ging. Via mijn vrouw, die erg van Coil houdt, leerde ik zijn werk met Coil kennen, vooral dankzij de eerder genoemde cover van Tainted Love. Maar in het programma X-Rated op de Concertzender hoorde ik een nummer dat mij direct kippenvel bezorgde. Een afscheidslied, meer afscheidslied als dit zal het niet worden. Een prachtige versie van Ne Me Quitte Pas van Jacques Brel.

If you go away
On this summer’s day
Then you might as well take the sun away

of

If you go away
As I know you will
You must tell the world to stop turning , turning
Til you return again
If you ever do

In tegenstelling tot het werk wat ik tot dan toe van Marc Almond kende was dit compleet anders. Niets geen synthesizers, niets geen uptempo beats, niet geen vage Coil-geluiden, maar alleen Almond en een piano. Dramatisch en ingetogen tegelijk, prachtig vol gevoel. Kippenvel.

Keuze Rob Gommans: Madonna – Express Yourself (1989)

Hoog tijd om een open deur in te trappen. Het leek er namelijk op dat de selectie ondergewaardeerde liedjes tegen homofobie en vóór GLBT-empowerment het zou moeten doen zonder Madonna. Beetje ondergewaardeerd dus, onze Maddy, en daarom fiets ik er toch maar even één van de meest klassieke gay anthems in: Express Yourself.

Als je de tekst als geheel bekijkt, is het nogal een moederlijk advies. Als meisje moet je je niet in de luren laten leggen door gladde jongens met dure cadeautjes (want die gaan bij het leven vreemd!), maar je vriendje moet vooral eerlijk vertellen hoe-ie zich voelt. Dat boeit natuurlijk niemand ene flikker (nu pun intended) bij het lekker meeblèren van het  nummer tijdens de gay pride.

Make you feel like a queen on a throne,
You deserve the best in life,
So if the time isn’t right then move on,
Express what he’s got, baby ready or not

Dát zijn de tekstregels die Express Yourself deden uitgroeien tot een roze volkslied. En Madonna tot het ultieme gay icon. Tot op de dag van vandaag blijft (de inmiddels 58-jarige) zangeres een boegbeeld van homo-emancipatie. Op alle mogelijke manieren: van ballads over haar aan AIDS overleden vrienden (In This Life) tot een optreden met Macklemore (Same Love) bij de Grammies, en van haar fascinatie voor homoseksuele dansers (In Bed With Madonna) tot tongen met Britney Spears en Christina Aguilera.

All hail (and votes) to the queen dus!

Keuze Tricky Dicky: Army Of Lovers – Crucified (1991 + 2013)

Niets aan kracht ingeboet

Ik ben geen vreemde in de homowereld en dankzij de lessen van vrienden kan ik de ‘tekens’ goed herkennen. Vreemd genoeg sla ik de plank bij lesbiennes volledig mis. Ik ben als Stevie Wonder achter het stuur, en dat is exact de reden waarom ik in mijn vrijgezellentijd van tijd tot tijd een blauwtje liep. Een knappe vrouw en ik ga er op af, gooi mijn charmes in de strijd om binnen enkele minuten te mogen horen dat ze in voor het andere team speelt. Teleurstellend (voor mij), maar that’s life. Ik voel me ook niet beledigd of in mijn man-zijn aangetast. It is what it is. Elk vogeltje zingt zoals hij of zij gebekt is.

Helaas zijn er wel mannen die niet met een afwijzing kunnen omgaan en helemaal niet wanneer aangegeven wordt dat ze niet op mannen valt. Stupide opmerkingen als Je weet niet wat je mist of Eén nacht met mij en je wil niet anders meer zijn het gevolg. Alsof drie minuten rampetampen alle demonen zal verjagen. In alle gevallen een grove overschatting van zijn kunnen, maar waarom beseffen ze niet dat het geen bewuste keuze is? It is what it is. Een tweede afwijzing – ondanks hun manmoedige poging de vrouw te overtuigen van hun kwaliteiten – kan zelfs een nare of bedreigende sfeer creëren. En waarom? Man, doe niet zo lullig. Accepteer een neen. Accepteer dat ze liever met een vrouw vrijt. Doe jij toch ook? Doe toch niet zo moeilijk.

Crucified van Army Of Lovers gaat over dit onderwerp. Je kan aan jouw geaardheid niets veranderen. Door God gegeven. It is what it is. Het werd één van de grootste hits in 1991 en een enorme clubhit in de V.S., ondanks dat het nummer en met name de clip niet geschikt werden bevonden voor de Amerikaanse tv en radio. Kennelijk dachten ze daar dat hele volksstammen ineens van het hetero-geloof zouden afvallen, wanneer ze de clip zouden zien of het liedje zouden horen.

In 2013 maakt Army of Loves een opgepoetste dance-versie, dat het officiële thema werd van de Copenhagen Pride in dat jaar, en laten horen dat het lied niets aan kracht heeft ingeboet.

Keuze Marjolein van Elteren: John Grant – Glacier (2013)

Hoe de pijn van homofobie je emotionele landschap verandert

John Grant was ooit frontman van The Czars. Na het uiteenvallen van zijn band heeft Grant nog een tijd dienst gedaan als huurmuzikant bij Flaming Lips en Midlake. Met Midlake nam hij ook zijn eerste soloalbum op. Voor de opnamen van zijn tweede soloalbum vertrok Grant naar IJsland en daar schreef hij Glacier, een nummer dat hij graag zelf had gehad als tiener.

Tijdens een 10 uur durende autorit van kust naar kust zag hij de gletsjers als metafoor voor de pijn van homofobie. De pijn snijdt door je, holt je uit en baant zich een weg zoals de gletsjers dan ook doen. Maar wat een prachtig landschap creëren ze uiteindelijk. De transformatie van pijn en verwoesting naar kracht en schoonheid maakt dit nummer krachtig en hoopvol en wat mij betreft meer dan geschikt voor deze battle.

This pain, it is a glacier moving through you,
and carving out deep valleys and creating spectacular landscapes.

Die hoop vind je ook terug in de bijbehorende video, die laat zien hoe de positie en acceptatie van homo’s langzaam aan het veranderen is.

Keuze Tricky Dicky: Jennifer Hudson – I Still Love You (2014)

Ouderschap en begrip

Nooit zal ik het begrijpen dat ouders hun kind laten vallen, omdat zij een andere geaardheid meegekregen hebben. Als ouder heb je maar één taak en dat is begeleiden, ongeacht de richting van de levensreis, en hopen dat hij of zij gelukkig wordt. Waarom willen ouders en voornamelijk vaders toch dat hun zoon een evenbeeld van zijn ambities wordt? Of dat egoïstische geleuter van de moeder met betrekking tot de buren, wanneer ze meekrijgen dat het kind geen heteroseksueel is. Hallo muts….wat is belangrijker? Het welzijn van jouw kind of het beeld dat de omgeving heeft. Hoe oppervlakkig én egoïstisch wil je zijn?

Ik heb van gepaste afstand ’mogen’ meemaken dat beide ouders van een kennis hem meesleepten naar eindeloze sessies bij een psychiater om die ‘onzin’ uit zijn hoofd te praten. Alsof het een bewuste levenskeuze of een ziekte is. En hier speelde helemaal dat dit niet kon in de familie, mede omdat papa een ‘belangrijke’ functie had. Dat hij een stiekeme drinker was en zij regelmatig de verkeerde gulp openmaakte is natuurlijk wel heel normaal en een uitstekend voorbeeld voor de kinderen. En de buren….zijn homoseksualiteit zou hen de schande van de buurt maken. Afijn, hij is uiteindelijk ‘keurig’ getrouwd met een schat van een vrouwtje, kreeg twee kinderen en na 15 jaar bleek dat hij wel erg veel in de sportschool te vinden was zonder dat de spiermassa toenam. Einde van het liedje was een scheiding. Hij kwam er toen (pas) openlijk voor uit, waarna papa de schande niet kon verdragen en op zeer hoge leeftijd er een einde aan maakte door in de ijskoude sloot te springen; de rollator als stil bewijs aan de waterkant.

Het klinkt bijna als een grappig verhaal, maar het is natuurlijk diep triest. Wat voor een homofobe opvoeding hebben de ouders meegekregen of heeft het geloof een stevige duit in het zakje gedaan? En hoezo onnatuurlijk? In de gehele natuur komt homoseksualiteit voor, en wij mensen schelen maar 2 chromosoompjes met de chimpansee en de gorilla. Ook in het leger van Sparta was homoseksualiteit gereguleerd: een officier moest een 16-jarige cadet trainen en seksueel opleiden. Ook bij de Romeinen kwam dit veelvuldig voor en laten we de kerk maar even in het midden laten. Wellicht hét instituut dat juist de de emancipatie van homoseksuelen in de weg staat/stond en mede verantwoordelijk is/was aan de homohaat. Zet naar keuze maar een streepje door de tegenwoordige of verleden tijd.

Iedere ouder zou de clip van Jennifer Hudson moeten bekijken voor een verplichte dosis begrip. Hierin is een homostel in voorbereiding van hun huwelijk, waarbij de één nogmaals zijn vervreemde vader wil overhalen naar de voltrekking te komen. Uiteindelijk besluit de vader toch te gaan. Het lied en de clip zijn een oproep voor gelijkwaardigheid aan de Hoge Rechtbank in de V.S. voor de mogelijkheid van een legaal huwelijk tussen niet-hetero’s in alle Staten.

It’s about love and everyone should have love and have the right to love who they want to love. So I thought it would be powerful to take a concept like trying to find your equality in love no matter who you love.

 [polldaddy poll=9747365]