Enkele weken geleden heb ik (hier) geblogd over het overlijden van dit Haagse fenomeen, maar de reacties en anekdotes als gevolg zijn dermate talrijk en leuk, dat een extra blog niet mocht uitblijven.
Eigenlijk is het bovenstaande lied (Ik Hou Van Een Korte Rock) de basis van Ton van der Meer’s gedachte over muziek. Kort en heftig, rock & roll, Nederlandstalig en geinige teksten. Hij heeft in zijn jeugdjaren tijdens de ‘sixties’ in meerdere bandjes gespeeld, waaronder het beatgroepje The Mack. Barry Hay vertelde dat Ton tijdens een optreden met The Mack gearresteerd is en van het podium werd afgevoerd. Dat vond hij echt Rock & Roll.
Maar het bekendste was hij met Gestoordt. Het allereerste optreden was op Hemelvaartsdag in 1977 in de Rose & Orange Pub. Drummer Alex Verpoort: We hadden besloten om de eerste set te beginnen als de zon onderging. Er was een klein matglas raampje boven onze tafel waar het oranje licht van de ondergaande zon doorkwam. Toen de eigenaar van de pub naar ons toe kwam en vroeg wanneer we eindelijk eens dachten te beginnen, omdat de toeschouwers ongeduldig begonnen te worden, wezen we naar het raampje en zeiden: als de zon onder gaat. Hij keek ons in ongeloof aan en zei: dat is een oranje TL-buis achter dat matglas.
Bassist Bertus Bonk: Hoewel het – mede door de minimale repetitietijd – niet helemaal vlekkeloos verliep, was het optreden succesvol te noemen. Hier en daar zal het wat vals geklonken hebben, maar dat kon de toeschouwers niet veel schelen. De teksten gingen over leed, sociaal onrecht, vrouwen, lucht vervuiling, politiek, masturbatie, werkeloosheid, geloof, schijnheiligheid. Een tijd swingde het in de afgeladen pub de pan uit, tot het optreden abrupt stopte doordat de stekkers er uit getrokken werden. Het was de eigenaar kennelijk wel genoeg geweest. Dit kon inmiddels de pret niet meer drukken. Gestoordt had zijn naam als dorpsgekkenband gevestigd.
Een half jaar lang is het bij dit éné optreden gebleven, tot Ton en Bertus elkaar weer in een oefenruimte tegen het lijf liepen en de band een herstart kreeg. Wederom met Alex Vervoort op drums, maar met Gody van Hoogezand als nieuwe gitarist. In deze samenstelling heeft de band ongeveer een jaar gespeeld.
Ton was huisschilder en de ouwe Eend waarin hij reed lag doorgaans vol met verfbussen en kwasten. Na een optreden in het land stopte hij eens langs de weg bij een wei met koeien en toen (onder de onvermijdelijke invloed van spiritualiën) heeft hij een koe in de grondverf gezet.
Hij heeft nog drie elpees uitgebracht waaronder B.G.G. (1979). De titel heeft een grappige herkomst. Alex Verpoort: Hij zat tijdelijk zonder pecunia en zag geen andere oplossing dan zijn originele Fender Telecaster te verkopen via een advertentie in de Haagsche Courant. Hij had er vrijwel onmiddellijk spijt van en toen mensen op zijn advertentie reageerden en bij hem aan de deurbel kwamen hangen, is hij met de gitaar enkele dagen in de slaapkamerkast gekropen. Later volgden nog Eindelijk Vrij (1983) en Opgelucht Live (1986).
Het lied dat het beste bij zijn stijl past is Ouwe Lullenrock. Tijdens een interview en optreden bij de VARA in 1978 speelde Gestoordt de liedjes Ik Ben Gebeten Door De Poolvos, Nachtzuster, Trekken en natuurlijk Ouwe Lullen Rock (ook wel bekend als Toepet-rock).
Jarenlang is het mislukt,
En Kwibus heeft het weggedrukt,
Maar nu komt hij keihard terug,
Al is het met een kromme rug.
Kippekontje, lekker blondje
Zo lenig als een stok, toepet-rock.
Met dank aan Milly Wollrabe, Bertus Bonk en Alex Verpoort (beheerder VARA opname)
