Stan Ridgway – Camouflage

Een jonge soldaat raakt tijdens de Vietnamoorlog zijn patrouille kwijt. Met een leeg geweer en de vijand akelig dichtbij lijkt zijn lot bezegeld. Maar dan opeens, uit het niets, verschijnt er een marinier. Hij stelt zich voor als Camouflage en helpt de jonge soldaat weer veilig terug te keren naar zijn basis, waarna hij weer net zo plotseling verdwijnt in de jungle. En wanneer de rookie zijn redder de volgende dag opzoekt, blijkt deze in diezelfde nacht zijn laatste adem te hebben uitgeblazen.

Het is het bijzondere verhaal van Camouflage van Stan Ridgway. De zanger met de typische stem begon zijn carrière bij Wall of Voodoo. Een band die in 1983 met Mexican Radio een redelijke hit scoorde in de Angelsaksische landen. In Nederland werd hij pas ontdekt toen hij drie jaar later deze solosingle uitbracht. Het zou toen echter nog 30 jaar duren voordat het mijn huiskamer zou bereiken. Camouflage was mij namelijk tot vorig jaar volledig onbekend. Nooit op de radio gehoord, niet langs horen komen in de Lijst der Lijsten…

Maar goed, van de muziek uit de jaren ’80 had ik dan ook maar bar weinig mee gekregen. Zelf ben ik groot geworden in de nineties en het vinyl van mijn vader reikte niet veel verder dan 1980. Een hiaat dat mij als fanatiek pop-quizzer wel steeds meer ging irriteren. Telkens liep ik er weer tegenaan.

En dus zat er niet veel anders op dan het hele decennium maar eens muzikaal door te akkeren. Een hele klus… want het is niet allemaal goud dat daar blinkt. Maar als je dan af en toe tegen dit soort pareltjes aanloopt, dan maakt dat een hoop goed. Het bijzondere verhaal, de filmische muziek, die onderscheidende stem van Ridgway, de hele compositie… het nummer raakte me direct. En opdat het nooit vergeten wordt, geef ik het hier graag een podium. Al kan ik er niet te lang bij stil blijven staan natuurlijk. Want ik móet door! Op naar 1987…