David Bowie, die vandaag 70 jaar had moeten worden, jaagde zijn fans 3 juli 1973 de stuipen op het lijf. Tijdens het laatste concert van zijn Ziggy Stardust-tournee zei hij dat dit zijn laatste optreden was, waardoor de fans dachten dat hun idool zijn muzikale carrière direct zou beëindigen. Gelukkig ging het slechts over zijn alter ego Ziggy Stardust, die zijn laatste stuiptrekking gaf. Bowie bleef tot zijn dood muziek maken. Maar het personage Ziggy Stardust was na dat concert in Londen verleden tijd.
Het einde van Ziggy, dat is ook waar het nummer op zinspeelt. De androgyne rock-alien, bekend van hits als Starman en Suffragette City, sterft in het harnas op het podium. Na alles gegeven te hebben is hij opgebrand en maakt een einde aan zijn leven.
Het nummer is een mix van chanson en glamrock. Bowie noemde Charles Baudelaire als inspiratiebron, maar de eerste regels van het nummer lijken losjes gebaseerd op het gedicht Chants Andalous van Manuel Machado. En de regel ‘You’re Not Alone’ komt uit het nummer Jef van Jacques Brel. Bowie coverde de Brel-nummers La Mort en Port d’Amsterdam, vertaald als My Death en Port Of Amsterdam.
En waarom zong Bowie My Death tijdens optredens, en niet een ander Brel-nummer? Vond hij het toevallig een mooi nummer, of zat er meer achter? Zinspeelde hij op het naderende einde van Ziggy Stardust?
