Ik ben een soulkikker, en hoe vetter des te beter. Lekkere blazers en de longen uit het lijf schreeuwen. Ik heb het dan wel met name over de soul uit de jaren zestig en beginjaren zeventig. Er zitten onontdekte juweeltjes op obscure labels; liedjes die wij in Nederland nog nooit gehoord hebben. Gelukkig hebben de platenmaatschappijen deze goudmijn inmiddels ontdekt, want van tijd tot tijd komt er iets spectaculairs los en zo lang ze geen bekende nummers voor de commerciële verkoop er bij zetten koop ik het blind en ongehoord.
Eén zo’n juweeltje is Ninety Nine And A Half: het origineel is van Wilson Pickett, die er in 1966 een bescheiden hit mee had. Voor alle duidelijkheid, ik heb het hier over het lied geschreven door Eddie Floyd, Wilson Pickett en Steve Cropper. Niet het lied met dezelfde titel door Sister Rosetta Tharpe, dat een religieus lied is en door andere Diana Ross gecoverd is.
Live zong Pickett het sneller en werd het het aanzienlijk pittiger; er is er één op YouTube te vinden, maar de geluidskwaliteit is enorm overstuurd en (helaas) bijzonder matig.
Echter, tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik deze uitvoering van Ninety Nine And A Half (Won’t Do) pas ontdekte na de kennismaking met het lied door Creedence Clearwater Revival op Woodstock (1969). Een lekkere stamper met het bekende gitaargeluid, maar toch net iets minder dan hun covers van I Heard It Through The Grapevine en met name I Put A Spell On You. Misschien omdat deze bekendere platen waren en gemakkelijker te vergelijken zijn? Of gewoon over het hoofd gezien op hun debuutalbum, mede door hun cover van Suzie Q?
Tussen het origineel en CCR zaten er nog twee covers van Mod & The Rockers en Fever Tree. De eerste bracht een album uit met uitsluitend covers, maar de uitvoering van Fever Tree is een keiharde psychedelische met snijdend gitaarwerk. Vele andere bekende artiesten hebben 99½ in hun repertoire opgenomen, maar de meesten voegden weinig toe. Etta James, Tommy Castro, Eric Bibb, Edwin McCain en Buddy Guy gingen de (soul)blueskant op, de normaliter geweldige Mavis Staples verbrandde haar vingers volledig aan dit nummer en Wild Cherry maakte er een slecht disconummer van; weinig Funky Music, dus. Bruce Springsteen heeft het éénmalig tijdens The Human Touch tournee gespeeld.
In 2014 kwam St. Paul & The Broken Bones met hun debuutalbum, Half The City, en op de deluxe uitgave stonden twee extra’s nummers, waaronder……. En dan te bedenken dat zanger Paul Janeway en bassist Jesse Phillips in 2012 voor de laatste keer de studio ingingen voor een zwanenzang, maar er met goud uitliepen: something just clicked. Het album bereikte uiteindelijk de 56ste plek in de album Top200 en in juni stonden de soulheren op Pinkpop voor een dampende show. Deze maand kwam het nieuwe album uit: Sea of Noise.
Soul zoals Pickett het bedoeld heeft. Sensueel, dampend, krijsend en met veel koperwerk.
