Openbaring 10:3 En hij riep met luider stem, zoals een leeuw brult, en toen hij riep, lieten de zeven donderslagen hun stemmen horen.
Openbaring 10:4 En toen de zeven donderslagen gesproken hadden, wilde ik het opschrijven, maar ik hoorde een stem uit de hemel zeggen: Verzegel hetgeen de zeven donderslagen gesproken hebben en schrijf het niet op.
God en ik hebben een uitstekende afspraak. Ik bemoei me niet met zijn zaken en hij niet met de mijne, maar deze keer moest ik even leentjebuur spelen. Waarom? Omdat ik onlangs tegen een album aanliep, dat mij werkelijk van de sokken blies. Het overdonderde mij. Een openbaring. Het heeft er 7 jaar over gedaan om mijn gehoor te bereiken. Ik durf te stellen dat het een uniek album is. Een grotendeels instrumentaal geheel, waar de gitaar van Rick Tomlinson de dragende factor is. En dan noemt hij de band ook nog Voice Of Seven Thunders. En zo komt het ook over.
Zoeken naar meer van deze band is zinloos; het was een éénmalig experiment, dat je terug brengt naar de Westkust psychedelische muziek uit de jaren zestig. Alhoewel hij onder de naam Voice Of The Seven Woods een EP (2006) uitgebracht heeft, is deze voornamelijk akoestisch en mist de intensiteit van (laten we hem maar) de opvolger noemen. Daarnaast heeft Rick Tomlinson onder diverse namen nog 9 andere akoestische EP’s en 2 live-albums uitgebracht. Hij is een gitaarvirtuoos, die het klaarspeelt het geluid soms als een sitar te laten klinken. Hij is te vergelijken met Al Di Meola, Jan Akkerman en John McLaughlin, alhoewel hij tegelijkertijd een volstrekt uniek geluid heeft.
Samen met drummer Chris Walmsley en basgitarist Rory Gibson nemen ze de luisteraar gevoelsmatig mee naar een fictieve wereld. Het nummer Set Fire To The Forest is agressief met een rustpunt in het middenstuk en soms lijkt het alsof het chaotische einde van The Doors’ The End er in door klinkt.
En riep mijn vrouw met luider stem, zoals een leeuwin brult, en toen zij riep, lieten de zeven donderslagen hun stemmen horen. Zet die herrie af! Ik draag de korte broek in huis, dus….
