Soms hoor je iets wat al langere tijd bestaat, maar volledig aan de aandacht ontsnapt was. Het gevolg is dat je terug in de tijd moet om de basis te ontdekken. Dit overkwam mij in 1999 met Hooked van de Belgische bluesrockformatie El Fish (uit Leuven); een album met live opnames en rariteiten, zoals een opname van Little Boogiemachine unplugged op een rijdende trein met één microfoon en opnamen van hun optredens op Pukkelpop.
Popjournalist Jip Golsteyn stelde…Op het gevaar af van zendingsdrang beschuldigd te worden: ‘Hooked’ is hét live-album van het jaar en is El Fish’ sollicitatie naar een toppositie als één van de beste podiumgroepen – mits ze bij elkaar blijven – tot ver in de volgende eeuw.
El Fish is in 1995 opgericht en op een bepaald moment mochten ze een sessie spelen tijdens de ZAMU-awards (die ze in 1998 overigens wonnen). Op de vraag hoe ze aangekondigd wilden worden, zei harmonicaspeler Steven de Bruyne: Als een jonge wolvengroep die zot is van blues, maar zonder platencontract. Hij wist dat er veel platenbonzen aanwezig waren, en na een setje van een half uur stond er één te zwaaien met een contract.
Op Rewinder, hun tweede plaat uit 1998 verliet de groep het pad van de pure blues. Het eerste album is nog voornamelijk Amerikaans getinte (jump)blues, maar nu was er ook een snuifje rock en funk aan toegevoegd. Een fantastisch bluesalbum, waarmee wederom aangetoond werd dat de blues uit de Lage Landen van internationale kwaliteit is. De single van het album Hangin’ Over kreeg zelfs aandacht op de radio. Na Hooked volgen er nog drie albums, maar eind 2001 trekken ze de plug er uit en kon de stelling van Golsteyn niet bewezen worden. Of misschien wel, want in 2010 kwam de groep weer opnieuw samen.
Ik kan geen persoonlijke favoriet aanwijzen. Hun geluid is vet, mede door de combinatie van het gitaarwerk van Filip Casteels en het sucken & blowen van Steven De bruyn (a.k.a. Stevo Harpo) op zijn diatonische harmonica, die ruwer klinkt dan een chromatische harmonica (van bijvoorbeeld Toots Thielemans). Tijdens het reünieconcert speelden ze natuurlijk ook hun (enige) radiohitje: Hangin’ Over.
Oost West, thuis best?! Ondergewaardeerde Liedjes is van mening dat we ons gemakkelijk kunnen meten met alle internationale sterren. De zomermaanden zullen we daarom onze aandacht richten op Nederlandse en Belgische bands, zangers en zangeressen, al dan niet instrumentaal en ongeacht de taal waarin ze zingen.
