Zwarte koffie, wie is er niet wakker mee geworden? Op Hollow Bones, het nieuwe album van Rival Sons, staat het nummer Black Coffee. Dat nummer is niet helemaal nieuw, want op de tour editie van hun vorige album, Great Western Valkyrie, was dit nummer ook al te vinden. Dit is bouwvakkers koffie, uit een thermoskan, gedronken uit plastic bekertjes. Zwart uiteraard.
Humble Pie is waar Rivals Sons de koffie vandaan haalt. Eén van de eerste supergroepen eind jaren ’60, bestaande uit zanger/gitarist Steve Marriott, bekend van de Small Faces, gitarist Peter Frampton, bekend van The Herd maar vooral (al was dat later) van zichzelf, Spooky Tooth bassist Greg Ridley en de dan zeventienjarige drummer Jerry Shirley. In 1973, als de band het album Eat It opneemt, is Frampton vervangen door ex-Colosseum gitarist David ‘Clem’ Clempson en aangevuld met het achtergrondkoortje The Blackberries, bestaande uit Billie Barnum, Clydie King en Venetta Fields. Dit is een hipster koffie, hand gemalen bonen met kokend water uit de fluitketel opgegoten. Zoals ik hem zelf zet.
En het is misschien wel door die dames, van wie er minstens één bij Ike en Tina Turner heeft gezongen, dat de heren bij Black Coffee uit kwamen, want het origineel verscheen een jaar eerder op hun album Feel Good. Hier is Black Coffee een funky blues met gospel invloeden, en met van die heerlijk herkenbare uithalen zoals alleen Tina Turner dat kan. Dit is koffie zoals je in films ziet, in zo’n diner, met zo’n grote glazen koffiekan, en een gratis refill.
Hoe je de koffie ook zet, zwart is altijd goed, zo blijkt maar weer.
