Ben ik de enige die een onaangenaam gevoel krijgt, wanneer je op de radio of in het winkelcentrum op de zoveelste aangepaste vertolking van een kerstliedje vergast wordt? Een één of ander hedendaags hip bandje of zanger(es), die nog even munt wil slaan uit het kortstondige succes met een totaal overbodige cover van een al decennia uitgekauwd liedje? Is het dan zo moeilijk een nieuw kerstliedje te componeren? Of zijn ze gewoon lui?
Er zijn natuurlijk (en gelukkig) uitzonderingen, want bijvoorbeeld Otis Redding haalt White Christmas uit het van spruitjeslucht omgeven beeld van een gelukkig kerstfeest. Want laten we niet vergeten dat de zanger van het origineel, Bing Crosby, nu niet het perfecte spiegelbeeld van een lieve vader was. Zijn kinderen noemen hem een tiran, en de op televisie en in de film zo aardige en innemende man had geen moeite een groot aantal ‘corrigerende’ knallen aan de bloedjes van kinderen te verkopen.
Een ander voorbeeld van een bovengemiddelde adaptie is Christmas Canon Rock van het Trans Siberian Orchestra of wel kort gezegd TSO. Een Amerikaanse progressieve rockband, opgericht in 1996, met verkopen van meer dan 10 miljoen albums en 10 miljoen concertickets. De band is (om maar een Amerikaanse term te gebruiken) ‘huge’ en zij zijn de eerste rockband, die zonder in clubs te spelen direct theaters en arena’s vulden zonder een ‘opening act’. Critici noemen hen een kruising tusssen Pink Floyd en Yes. Hun lasershows schijnen vanaf het ruimte-station te zien zijn. Ja, geef het maar toe….. valt de mond van open, hè?!
Christmas Canon Rock komt van hun 2004 album The Lost Christmas Eve en is gebaseerd op Johann Pachelbell’s Canon in D major. Een compositie, die in de muziekgeschiedenis met grote regelmaat al dan niet gedeeltelijk aangepast geleend wordt, zoals bijvoorbeeld in Spics & Specks van de Bee Gees, Let It Be van de Beatles, No Woman, No Cry van Bob Marley, With Or Without You van U2, Cryin’ van Aerosmith, Basket Case van Green Day tot zelfs Heyah Mama van K3. De lijst is ellenlang.
Echter, TSO geeft er een symfonische draai aan met snijdend gitaarwerk en met schitterende vocalen. Kunnen we dit niet op de radio draaien in plaats van de jaarlijks terugkerende selectie van dezelfde 50 liedjes? Ja? Alsjeblieft?
Ik kan niets anders zeggen dat jij gelijk hebt over de 50 uitgekauwde liedjes van M. Carey, Wham en aanverwante artikelen. Ik irriteer me hier al vele jaren aan. Wel opvallend vind ik dat er bi de traditionals vooral mooie versies gemaakt zijn door de “niet bekende” artiesten”, soms uit de Gospel/Cristian Rockscene. Die lui uit de hitparade doen het veelal om effectbejag en om vooral een plaatsje in de hitparade te behouden.
1 van van mijn favoriete uitvoeringen is van het Christmas-project van John Elefante (ex-Kansas). Gezongen door Sara Tennison, een achtergrondzangeres in zijn toenmalige studio. Kippenvel krijgen bij een Kerstliedje kan. 🙂
What Child Is This
http://youtu.be/9d687uilYWY
Trouwens…. Ook dit jaar is TSO weer meegegaan bij Kerstbezoek aan Moeders. Die kan TSO ook wel waarderen. 🙂