Het was de laatste weken rustig in de vertrekhal, maar deze week is rock & roller en blueszanger Frankie Ford op 76-jarige leeftijd overleden. Hij had een enorme hit in mijn geboortejaar met Sea Cruise; een ‘million-seller’ die door ontelbare muzikanten gecoverd is, zoals Shakin’ Stevens, John Fogerty, de Beach Boys, Glenn Frey, Status Quo en Don McLean.
Gedurende zijn 50-jarige carrière heeft de flamboyante Ford altijd vastgehouden aan de typische New Orleans stijl met de piano als leidend instrument. Tot 2013 heeft hij opgetreden en hij was 20 jaar een vaste gast op het New Orleans Jazz and Heritage Festival. Tijdens het hoogtepunt was hij 200 dagen per jaar onderweg. Later speelde hij met grote regelmaat in clubs op Bourbon Street in New Orleans. Ford heeft optimaal gebruik gemaakt van de rock & roll revival in de ‘jaren zeventig’; zo speelde hij een rolletje in de film American Hot Wax (1978) en profiteerde zo van de herwaardering van de oude rock & rollers. Na zijn ‘one hit wonder’ volgden kleine hits, zoals Alimony, You Talk Too Much en Seventeen.
Sea Cruise is nooit uit het collectieve geheugen van de luisteraars geweest. Daarom heb ik gekozen van de B-zijde van de single in een live-uitvoering uit de ‘jaren negentig’: Roberta. Een ondergewaardeerd lied dat door enkelen als I Ain’t Mad At You uitgebracht is, en in 2004 in een swingende uitvoering van Tom Jones een comeback maakte.
Nog één keer de beentjes van de vloer…
https://www.youtube.com/watch?v=7V_dGcevmZU
