De Nederlandse kleinkunst kent vele grote namen, maar Kees van Kooten & Wim de Bie behoren met hun sketches en liedjes tot het allerbeste dat Nederland te bieden heeft. Op zeer humoristische wijze wisten zij decennia lang sociale en politieke misstanden onder de aandacht te brengen.
Tijdens het schrijven van deze blog en afspelen van enkele van hun clips schoot ik met grote regelmaat weer in de gulle lach. Hun sketches waren vaak het gesprek van de week en ze hebben de Nederlandse taal verrijkt met vele nieuwe woorden zoals fijns, krommunicatie, jemig de pemig, winterklaar, doemdenken, krasse knarren en regelneef. Nieuwe uitdrukkingen zoals pruimen op sap zetten, en wel hierom, gelul van een dronken aardbei en oudere jongere. En niet te vergeten de grimassen (daar ben ik voor behandeld) die tot de dag van vandaag op verjaardagsfeestjes de ‘schrijpende‘ stilte in één keer kunnen omkeren naar een ontspannen gezelligheid.
Het begon allemaal in 1963 bij de radio gevolgd door sketches op de televisie waaronder in Hadimassa en het Gat van Nederland. Hun definitieve doorbraak kwam met het Simplisties Verbond en Keek Op De Week. Ontelbare typetjes passeerden de revue; de één nog leuker of perverser dan de ander, zoals Walter de Rochebrune, Cor van der Laak, de Vieze Man, Burgemeester Hans van der Vaart van de gemeente Juinen en zijn wethouder Tjolk Hekking, de Clicheemannetjes en natuurlijk Jacobse & van Es; twee vrije Haagse criminele jongens en oprichters van de Tegenpartij. Anno 2015 kunnen we er overigens wel één gebruiken… daar moet de mattenklopper overheen. En behalve twee Carnavalsplaten (Stoont Als Een Garnaal en de hilarische Carnavalscoïtus) hadden ze zelfs een stevige hit met een vertaling van de Everly Brothers’ Lay It Down: Zoek Je Zelf.
Ze kregen nationale bekendheid met het satirische Hadimassa, maar de samenwerking eindigde in 1972 een tikje in mineur. Ze hadden een vaste rubriek genaamd ‘weerzinwekkende gesprekken’ en tijdens een sketch maakten zij discriminerende opmerkingen over Joden, homoseksuelen en negers. U raadt het al…..de dubbele bodem van de satire werd niet begrepen en zij moesten publiekelijk hun excuses maken. In diezelfde aflevering vertolkten zij ook ‘1948’; een nostalgisch nummer over het leven in Nederland in de wederopbouw. Gerard Cox had later met deze vertaling van Gilbert O’Sullivan’s Alone Again Naturally een kleine hit. Het was tevens de basis voor de langlopende serie Toen Was Geluk Heel Gewoon.
Het ironische programma had hoge kijkcijfers, hetgeen de VARA verbaasde omdat ze meenden dat het (te) elitair was; een programma voor iedereen, maar niet allemaal. De huizenhoge kwaliteit werd mede bepaald door het gemak waarmee ze slechte teksten rigoureus naar de prullenbak verwezen, maar evenzo door geweldige acteurs zoals Ton van Duinhoven, Ton Lensink en Henk van Ulsen.
Uit Hadimassa komt Dat is de Blues; swingblues nummer met een fantastische opbouw en (natuurlijk) een schitterende tekst over een type, die zijn weg niet kan vinden en eigenlijk niet in de hippiecultuur past. Luister naar de Hollandse Zomer anno 1969.
Lekker weg in eigen land. Ondergewaardeerde Liedjes trekt het in juli en augustus iets breder, want we zoeken naar onbekende pareltjes in de Nederlandse taal. Niet in een battle, maar door zonovergoten individuele verhaaltjes. We willen bewijzen (zien) dat er wel degelijk goede rock, gevoelige ballads en muziek van internationale klasse in onze prachtige taal geschreven kan worden.
Volg de Hollandse Zomer ook op Spotify:
De volgende liedjes staan helaas niet op Spotify:
Splitsing – Wind En Zeilen
R.K. Veulpoepers B.V. – Den Egelantier
Carrera & Shaver Girl – Het Rock & Roll Gevoel
Dierenpark – Poppiedool
The Clungels – Dat Had Ik Nog Nooit Gedaan
Robert Long – Na Zijn Dood
Toontje Lager – Contactrock
