Ik voel me wel fijn,
en kijk TV om niet naar bed te gaan.
En als het laat wordt zijn er buren naast me,
door de muur hoor ik hun stem.
Ik ben nooit alleen…
Man, dat klinkt nog eens tragisch. Bang om te gaan slapen en dan maar heel ‘stalkerig’ naar de buren luisteren om niet alleen te zijn. Best een beetje ‘creepy’ eigenlijk. Het zou inderdaad net zo goed het plot kunnen zijn van de nieuwe film van Dick Maas. Een enge zonderling in een grote flat, die al moordend één voor één de woningen langsgaat. Zonder slaap. Met TV. Moet minimaal een gouden film opleveren, toch?
Dat is het echter niet. Het bovenstaande stukje Neder-horrorpoëzie is het begin van In de Winter van niemand minder dan Rob de Nijs. Ik ben een groot fan van Rob de Nijs en dat durf ik ook zonder enige vorm van schaamte toe te geven. Het is een lang verhaal, maar dat is allemaal terug te lezen in een stuk dat ik eerder al eens schreef.
Het nummer is afkomstig van zijn album Tussen Zomer En Winter uit 1977. Alleen de albumhoes van deze plaat is al pure ‘awesomeness’. We zien een geschilderde Rob met op de achtergrond zeer herkenbaar de Efteling. Niet alleen de platenhoes is geweldig, ook de nummers zijn absoluut de moeite waard. Tracks als De Efteling (een vertaling van het schitterende Disney Girls van de Beach Boys), Ik Laat Je Vrij, Ik Zal Je Iets Vertellen, Lied Van De Oude Minnaars en de Neder-evergreen Het Werd Zomer zijn puur genot om naar te luisteren. De plaat eindigt met een knal; de tranentrekker In De Winter sluit het geheel memorabel af, en doet gelijk verlangen naar nog een luistersessie.
Naar aanloop van dit stuk heb ik vele malen zitten nadenken over wat het nummer nou z’n aantrekkingskracht geeft. Ik heb het eerder al eens gezegd maar zal het nog eens herhalen. Muziek is net als kunst. Je blijft staan of je loopt snel door. Misschien komt het omdat het nummer lekker dramatisch is. Strijkers, elektrische gitaren, piano, drums, heerlijk. Ik hou van drama. Dat zal ongetwijfeld meetellen.
Het oorspronkelijke nummer staat op één van m’n lievelingsplaten van de altijd onderwaardeerde en briljante Janis Ian: Between The Lines. Eén advies voor vandaag; luister die plaat. Mindblowing.
Het nummer in kwestie, In The Winter, klinkt grotendeels gelijk aan de vertaling van Rob de Nijs, maar toch op één of andere manier een stuk braver. De De Nijs uitvoering is een stuk bombastischer, voller en daardoor toch wat sterker. Een zeer geslaagde vertaling kunnen we dus stellen.
En dat is best knap. Een vertaling maken van een zeer sterk origineel, het herkenbaar laten klinken, maar er toch een hele nieuwe, eigen twist aan geven. De Nijs slaagt er met In De Winter met glans in.
En in de winter extra dekens voor de kou,
wat verwarming zonder jou.
Oh, ik ben sterker dan je denkt,
maar toch nog even zwak wat jou betreft…
Man. Wat een heerlijk nummer.
O ja, let niet op de clip; het gaat tenslotte om de muziek…
Lekker weg in eigen land. Ondergewaardeerde Liedjes trekt het in juli en augustus iets breder, want we zoeken naar onbekende pareltjes in de Nederlandse taal. Niet in een battle, maar door zonovergoten individuele verhaaltjes. We willen bewijzen (zien) dat er wel degelijk goede rock, gevoelige ballads en muziek van internationale klasse in onze prachtige taal geschreven kan worden.
Volg de Hollandse Zomer ook op Spotify:
De volgende liedjes staan helaas niet op Spotify:
Splitsing – Wind En Zeilen
R.K. Veulpoepers B.V. – Den Egelantier
Carrera & Shaver Girl – Het Rock & Roll Gevoel
Dierenpark – Poppiedool
The Clungels – Dat Had Ik Nog Nooit Gedaan
Robert Long – Na Zijn Dood
Toontje Lager – Contactrock
Koot & Bie – Dat Is De Blues
Werkelijk ‘n prachtig nr , zoals meerdere nr ‘s van hem, lekker je ogen dicht doen en genieten, ben een grote fan en dat zal niet veranderen ! ☺