We schrijven een zaterdagochtend, ergens in 2010. Ik hielp met het organiseren van een opleidingsdag voor programmeurs in Maastricht, en dat betekende dat ik vroeg in de ochtend al in de auto zat om naar Het Zuiden af te reizen. Zoals wel vaker op zaterdagochtend stond 3FM op: Domien Verschuuren met Domien Is Wakker was in het weekend altijd bijzonder fijn. Zo ook die ochtend. Op een gegeven moment werd er een liedje aangevraagd. Het nummer werd geintroduceerd als “Sunscreen van Baz Luhrmann, maar dan anders”. Dat trok meteen mijn aandacht, want het nummer van Baz Luhrmann behoort zeker tot mijn favorieten.
Al vanaf het begin van het nummer was het kippenvel. Natuurlijk geeft Sunscreen ook levenslessen, maar de omschrijving van het leven zoals Sage Francis die geeft is eigenlijk nog vele malen prachtiger. Ook realistischer overigens. Natuurlijk is zonnebrandcreme ook belangrijk, maar The Best Of Times omschrijft die momenten in het leven waar je wat leert. Het zijn stuk voor stuk herkenbare situaties, situaties die je in eerste instantie niet altijd als positief ziet, maar die altijd een levensles opleveren en waar je in de toekomst alsnog positief op terugkijkt.
Eigenlijk, stiekem, is The Best Of Times beter dan Baz Luhrmann’s Sunscreen. Maar ja, de massa vond blijkbaar van niet. Baz Luhrmann heeft de hitlijsten gehaald, met zelfs een nummer 29 als toppositie. Sage Francis…. ja, die kwam niet eens in die lijsten. De enige verklaring die ik ervoor kan vinden is dat The Best Of Times eigenlijk nauwelijks airplay heeft gehad. Als ik kijk naar de statistieken van 3FM zie ik dat het nummer maar 7 keer is gedraaid, en altijd op de minder beluisterde tijden: Weekenden, vroeg in de ochtend, laat in de avond. De massa heeft nooit de kans gehad het nummer echt te ontdekken. En dat is jammer. Bijzonder jammer.
