Roger Hodgson – Had A Dream (Sleeping with the Enemy)

Bijzonder hoe het soms in muziekland verloopt. Voor de ene band is de samenwerking de som der delen en lopen muzikale uitstapjes uit op een mislukking. Daarnaast zijn er ook vele gevallen bekend van muzikanten die loskomen van hun bandgenoten en daarna echt pas mooie muziek gaan maken. Vaak is het echter niet zo zwart-wit en ontstaan bijzondere situaties.

Neem nu Supertramp. We kennen de band allemaal wel. Geformeerd door Roger Hodgson en Rick Davies maken de band in de zeventiger jaren topalbums als Crime of The Century, Crisis? What Crisis? en Breakfast in America. Gemakkelijk in het oor liggende popdeuntjes worden hits, zoals The Logical Song en Breakfast in America, terwijl op de albums vaak nog symfonische meesterwerkjes staan. Voor veel muziekliefhebbers is het dubbel (live)album Paris een hoogtepunt. Ook voor mij overigens.

De samenwerking tussen Roger en Rick is verbluffend. Roger schrijft veel (vrolijk aandoende) succesnummers en Rick zorgt voor de donkere ondertoon in veel nummers. Ook muzikaal vullen de heren elkaar perfect aan. Een perfecte som der delen dus. Of toch niet?

In 1983 verlaat Roger Hodgson de band. Wat er aan ten oorzaak ligt, lijkt niet helemaal duidelijk. Feit is wel dat de heren elkaar niet meer zien en dat er een abrupt einde komt aan de succesformule van Supertramp. De band gaat door en maakt met de overgebleven frontman Rick Davies nog een mooi album: Brother, Were You Bound. Zonder Roger Hodgson missen de succesnummers en potentiële hitsingles op het album, en ondanks dat het een goed album is, stort Supertramp ineen. Latere albums worden slecht ontvangen en het einde komt voor de band. Voor Rick Davies rest niets meer dan een bedrijf waarin de Supertramp-erfenis wordt bijgehouden. Enkele reünie tournees zorgen natuurlijk voor wat extra inkomsten, maar verder wordt het stil.

Roger Hodgson heeft natuurlijk zijn stem mee. Dat is de stem van de hits van Supertramp. Dat lijkt een voordeel, maar natuurlijk is het wel wachten wat hij zonder zijn kompaan muzikaal te brengen heeft. Tijdens de laatste Supertramp tournee heeft hij zelf al een idee voor een album gemaakt, maar trekt dit op het allerlaatste moment terug, omdat hij de kwaliteit niet voldoende vindt.

In the Eye of the Storm komt uit in 1984 en valt op. Muzikaal gaat dit verder waar Supertramp is gestopt. Geen hitparadesongs, maar een muzikaal document waarbij hij verder borduurt op de succesformule van Supertramp. Mooie ballads als Only Because of You worden afgewisseld met popsongs als In Jeopardy of Lovers in the Wind. Het meest bijzondere nummer van het album is Had a Dream (Sleeping with the Enemy). Een song die zo op het repertoire van Supertramp had kunnen staan. Een bijtende song, met een heerlijk refrein. Wat zal Rick Davies hebben gedacht. Dit is het meest naar Supertramp klinkende album, maar het is geen Supertramp.

Een glansrijke solocarrière wordt het niet voor Roger. Niet alleen kan hij dit album met geen mogelijkheid overtreffen in latere albums, maar de naam (en dus de som der delen) Supertramp wordt gemist. Tot op dit moment toert Roger de wereld rond, maar de nummers die hij speelt zijn vooral de bekende Supertramp nummers. Zo wordt helaas duidelijk dat ook Roger het bij één uitstekend album moet laten.