Het leukste aan ondergewaardeerde battles is de voorpret. Als een van de bloggers (vaak via Facebook of Twitter) met een suggestie voor een thema komt, dan hoor je de hersenen kraken. Kan ik hier iets mee? En zo ja, welk liedje?
Toen Henk Tijdink een dialect-battle voorstelde wist ik binnen een fractie van een seconde: Welgemeende van Flip Kowlier. Dit is het meest ondergewaardeerde dialect-liedje dat ik ken, en nog in een voor Nederlanders relatief onbekend dialect ook: West-Vlaams. Ik weet zelfs nog wanneer ik het voor het eerst hoorde: in een Volkswagen Caddy bezorgde ik grootformaat tekeningen voor een copyshop aan architecten en ingenieursbureaus. Het was 2002, Henk Westbroek had nog een lunchprogramma bij 3FM.
En je kunt zeggen van Henk wat je wilt, maar een goed muzieksmaak heeft ‘ie. Henk draaide Flip Kowlier. Eén keer althans, daarna heb ik hem nooit meer op een Nederlands radiostation langs horen komen, maar ik was gegrepen. Dat onverstaanbare, haast boertige gemompel van die rare West-Vlaamse zanger; ik verstond alleen Nog ne welgemeende fuck you, nog ne welgemeende kust min kluoten.
Enfin. Flip bleek een soort West-Vlaamse Everlast te zijn: bekend geworden met een hiphop-formatie (‘t Hof van Commerce) en daarna op de singer-songwriter-toer gegaan. Dat doet hij in 2014 nog steeds; zijn laatste cd Cirque. De avonturen van W.M. Warlop is wederom erg de moeite waard.
Enfin. Ik ging dus toch niet voor Flip in de dialect-battle, want uiteindelijk bleek niemand te kiezen voor een Limburgs liedje.
Nog ne welgemeende fuck you, dat kon natuurlijk niet. Een kust min kluoten is vandaag wel op zijn plaats.
