Zullen we maar beginnen met een stukje tekst? Hebben we dat tenminste gehad.
I got nine hard inches like a pitchfork prong,
So honey, lift up your dress and help me sing this song
Mooi! Al wie is afgehaakt, heeft waarschijnlijk toch geen boodschap aan de stoeremannenblues van de heer Willis Earl Beal. Niet dat we hier van doen hebben met rechttoe-rechtaan stampwerk in de categorie ZZ Top overigens. Too Dry To Cry is afgezien van het vunzige stukje tekst best een subtiel werkje.
Willis Earl Beal is een vreemde snijboon uit Chicago, die vorig jaar opviel met het weirde maar erg fijne album Acousmatic Sorcery. Als je de moeite neemt om door de bizarre geluidscollages heen te luisteren, kom je pareltjes als Evening’s Kiss tegen.
Too Dry To Cry is een voorproefje van het nieuwe album, dat volgende maand verschijnt.
Wekelijks rangschikt Martijn Vet zijn favoriete actuele liedjes in de Vette Vijftien. Op Ondergewaardeerde Liedjes belicht hij iedere week een van de binnenkomers.
