Bob Dylan – Seven Curses

In 1963 nam Bob Dylan als 22-jarige jongen het nummer Seven Curses op voor het album The Times They Are a-Changin’. Een paar dagen later speelde hij het een paar keer live, besloot dat het nummer niet op het album kwam en speelde het daarna nooit meer. Dat zou het treurige verhaal kunnen zijn van dit prachtige nummer, ware het niet dat zelfs toen al bootleggers de voetstappen van Dylan nauwlettend volgden en ook deze live versie wisten op te nemen. Echte Dylan-liefhebbers kenden dit nummer dus al, maar voor het grote publiek duurde het bijna dertig jaar voordat er een officiële verzamelaar verscheen met de studio-opname erop.

Maar dan nu over het nummer zelf, daar gaat het bij muziek toch om. Dylan met alleen een gitaar vertelt het verhaal van Old Reilly die een paard heeft gestolen, is gepakt en opgehangen gaat worden. Zijn dochter krijgt bericht hiervan en komt zo snel ze kan met gold en silver in her hand om haar vader vrij te kopen. Tot zover een zielig maar in die tijd waarschijnlijk rechtvaardig verhaal. De rillingen lopen je over de rug bij het keerpunt in de volgende alinea:

When the judge he saw Reilly’s daughter
His old eyes deepened in his head,
Sayin’, “Gold will never free your father,
The price, my dear, is you instead.”

Weg rechtvaardigheid, puur machtsmisbruik door de rechter. Old Reilly verzucht dat hij zo goed als dood is want hij zou het niet aan kunnen om in vrijheid te leven als zijn dochter daarvoor met de rechter naar bed zou moeten. Hij smeekt zijn dochter om te paard te gaan en weg te rijden. Dochter kan haar vader niet laten sterven en besluit toch de prijs te gaan betalen.

Dylan zoomt uit en beschrijft de nacht als een film. De galg kraakt, een hond blaft, de grond kreunt en de prijs wordt betaald. De dochter wordt ‘s morgens wakker en realiseert zich dat de rechter tegen niemand heeft gezegd dat de veroordeling van de baan is en ze ziet haar dode vader hangen aan de boom. Hoe gemeen kan een rechter zijn?

Het nummer eindigt met het uitspreken van zeven vloeken op de rechter: Niet de hemel of de hel maar onsterfelijkheid in totale isolatie want niemand kan hem zien of horen. Hij verdient het om niet meer met andere mensen te kunnen omgaan.

Hoe vaak ik dit nummer ook gehoord heb, de zin The price, my dear, is you instead breekt nog elke keer mijn hart. Bij jou nu ook?

De ‘officiële’ versie die op The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare and Unreleased) 1961-1991 staat is te vinden op Spotify.

Hieronder een van de live-opnames uit 1963 in een kleine setting, waar je goed hoort wat mij altijd zo raakt bij Dylan, hij zingt altijd voor alles wat hij waard is. Elke keer weer wat nieuws proberen, net wat anders maar nooit op routine een nummer zingen.