Waar kennen we Muse ook alweer van?
Pak Queen en Radiohead, doe ze in een pan, flink schudden en je hebt Muse. Het bombastische van Queen, het stemgeluid en de gevoeligheid van Radiohead.
De hits waar Muse altijd om herinnerd zal worden? Dat is een lastige. Van hun eerste albums sloegen Plug in Baby, Bliss en New Born flink in, maar ik denk niet dat je dit grote hits kunt noemen. Later deden Time is Running Out, Sing for Absolution en Uprising het aardig in de hitlijsten, maar ook hier weer geen knallers.
Waar niet meer van?
Maar er de lijst me singles die helemaal bleven steken in de tipparade (of zelfs die niet haalden) is nog veel langer. Het meest recente voorbeeld is Resistance, een van de hoogtepunten van hun laatse album The Resistance. Hoe de gitzwarte liefdesballad Unintended heeft kunnen floppen, is mij een raadsel:
You could be my unintended choice to live my life extended
Mijn favoriete schaduwtje van Muse is toch Knights of Cydonia. Omdat dit nummer Muse in optima forma is: groots, bombastisch en meeslepend, maar toch melodieus en met een intelligente opbouw. Voor de sfeer heeft Muse goed geluisterd naar Once Upon a Time in the West (zie ook de video). De apotheose is het scanderen van de (ook weer typische Muse-)leus:
No one’s gonna take me alive
The time has come to make things right
You and I must fight for our rights
You and I must fight to survive
