Onlangs bracht Aaron Sprinkle een nieuwe single uit getiteld Impossible, een lekker nummertje zoals dat heet. Ik was Aaron Sprinkle op muzikaal gebied al weer een tijdje uit het oog verloren. En deze hernieuwde kennismaking bracht me op het idee om eens iets te schrijven over de band Fair. Fair was en feitelijk nog steeds de band waar Aaron deel van uitmaakt. In 2006 hebben ze één album uitgebracht en dat was het dan. Het album met de prachtige titel The Best Worst Case Scenario staat vol met prachtige liedjes. Het album werd uitgebracht bij het label Tooth And Nail records. Het label brengt veel Christian rock uit.
Zoals gezegd het album herbergt twaalf mooie liedjes en daar heb je dus het eerste probleem te pakken. Immers als blogger bij dit platform kan je maar één nummer het podium geven, het podium van de ondergewaardeerde liedjes. Keuzestress dus maar goed de keuze uiteindelijk toch gemaakt en het prachtige Carlessness komt dus in de schijnwerpers te staan. Het is het derde nummer van het album je bent dan al lekker opgewarmd door Monday en The Attic.
Als je de tekst luistert zit er denk best een religieus tintje aan maar goed het is maar hoe je er naar luistert en welke betekenis je er aan geeft. Feit is dat het een heerlijk nummer is en Aaron Sprinkle heeft een geweldige stem. Muzikaal begint het ingetogen om vervolgens heerlijk bombastisch te worden.
When a moment brings hope for everything
every time I walk away from this
Will the one who came to throw it all away
ever get to see the end of this?
De albumhoes werd in 2007 nog genomineerd voor een Grammy Award voor Best Recording Packaging. Het mag duidelijk zijn voor mij is de hoes maar vooral de nummers zelf een Award waardig. Een album uit 2006 wat nog steeds klinkt als een klok of misschien in dit geval beter om te spreken van hemels album. Ik kan alleen maar zeggen luister er eens naar en geniet. Het is de moeite meer dan waard.
