De Ondergewaardeerde 30 met Ruud Houweling

De ‘Ondergewaardeerde 30’ is onze non-hitlijst en wordt samengesteld door muzikanten en DJ’s. Liedjes die in hun oren nog steeds ondergewaardeerd zijn.
Elke laatste donderdag van de maand is er een nieuwe bijdrage.

Ruud Houweling, afkomstig uit Alphen aan de Rijn, en tsja… wanneer je daar terecht komt dan rest je niets anders dan je heil  in de muziek te zoeken. Inmiddels woonachtig in Zandvoort is de zee regelmatig terug te horen in de muziek die Houweling schrijft. Te beginnen met Cloudmachine waarmee Houweling vier albums maakte. In 2017 kwam het eerste album onder zijn eigen naam uit: Erasing Mountains.

Mocht je zijn muziek niet kennen, dan zou het toch kunnen dat je met zijn muziek in aanraking bent gekomen via bijvoorbeeld documentaires als De Gouden Eeuw of de onlangs uitgezonden serie De Strijd Om Het Binnenhof waar veelal korte composities de thematiek van de uitzendingen onderstrepen. Ook zou je de invloeden van Houweling kunnen kennen van samenwerkingen met Ricky Koole of Kinderen Voor Kinderen.

Het meest Ondergewaardeerde liedje aller tijden volgens Ruud Houweling: Jesca Hoop – Red White And Black (2019)

Wat ontzettend leuk dat jullie me hier voor vragen. Ik volg de Snob 2000 ook al heel wat jaren. Snob lees ik dan wel graag als iets dat is bedoeld met een knipoog, want een snob die volkomen overtuigd is van zichzelf, zeker eentje met een bedenkelijke smaak, is natuurlijk onuitstaanbaar. Tegelijk weet ik zelf natuurlijk ook heel zeker wat wel en niet goed is.

En wat fijn ook om hier op de site af toe te kijken en zo dingen te horen die anderen raken en/of inspireren. Ondanks alles wat we er misschien minder leuk aan vinden, als makers of als consumenten, is dit streaming tijdperk wat dat aangaat ook wel weer aardig. Je ontdekt veel makkelijker obscure dingen en kunt ontzettend veel oude muziek terugvinden.

Ter zake! Er staan op dit moment best wat dingen in de lijst waar ik iets mee heb. The Kiss van Judee Sill vond ik prachtig toen ik het jaren geleden ontdekte, door een interview met Andy Partridge van XTC in de VPRO Gids, als ik het me goed herinner. Van XTC heb ik veel CD’s. Van PJ Harvey ben ik fan, Suzanne Vega, David Sylvian en Joan As Police Woman kan ik ook goed hebben. Maar dat zijn toch ook allemaal wel namen waarvan ik denk dat die algemeen bekend zijn. En Nick Drake en Public Enemy al helemaal… Eigenlijk vind ik dat zelf allemaal net niet ondergewaardeerd genoeg voor dit platform. En toch zit daar niet de track bij die ik er graag uit wil kiepen. Want een ander criterium, de kwalificatie ‘liedje’ weegt voor mij zwaarder. Life van James Booker is geen liedje. Vijf minuten een Bes en een Es akkoord spelen; ik haak na dertig seconden af, het spijt me Paul Bond. Want natuurlijk is het een voortreffelijke muzikant en wél een vergeten naam en begrijp ik waarom je het gekozen hebt.

Over wat ik graag zou toevoegen heb ik ook wel wat gedachten. In Nederland leven we al een jaar of tien in een muzikaal klimaat waarin het verleden nadrukkelijk gevierd wordt. In de theaters staan al jaren allerlei voorstellingen waarin muziek uit het verleden gerecycled wordt. Van The Beatles en CSN&Y tot Fleetwood Mac, Eagles en Simon & Garfunkel. Want het theater publiek vergrijst maar die groep wordt zo wel nog eens extra geprikkeld om te komen. Lijkt mij strategisch onhandig. Muzikaal vaak voortreffelijk gedaan hoor, maar je ziet met de aanstaande levenseindes van Stones, Willy Nelson en Dolly Parton de volgende golf alweer aankomen.

En op tv is het niet veel beter. Niks ten nadele van Matthijs van Nieuwkerk die de afgelopen maanden een grote groep muzikanten aan het werk heeft gehouden en die met DWDD allerlei talent een groot podium gaf, maar ik word er eerlijk gezegd wel moedeloos van dat het dan weer anderhalve minuut een cover met vergane glorie is om de kijker vast te houden, terwijl de uitvoerende vaak een actuele release had met eigen materiaal. Zelfde verhaal bij Dit is M overigens. Je moet een kijker juist opvoeden en uitdagen vind ik. Van focussen op cijfers gaat uiteindelijk alles dood. Nee, dan liever On Stage (VPRO). Inmiddels alweer ter ziele, potdomme!

Maar daarom ben ik er voor om recenter werk onder de aandacht te brengen dat denk ik een groter podium verdient. Ik hou er van als songwriters iets maken dat niet helemaal in een genre past. In een genre vallen is artistiek gezien een beetje gemakzuchtig vind ik. Natuurlijk; je hebt meteen een doelgroep, maar ook niet snel iets authentieks. En van authenticiteit gaat mijn hart nu eenmaal sneller kloppen. Ik dacht eerst aan Hot Knife van Fiona Apple die ik in 1996 –  toen ik zelf een tijdje onder contract bij Columbia stond – ooit op een showcase van het label zag met held Jon Brion in haar band, die haar debuutplaat geproduceerd had. Ze was toen 16 jaar, heel bijzonder. Volstrekt origineel liedje dit en wat een power. Die licht dissonante piano vind ik geniaal. En dan die clip van PT Anderson…

In Nederland ligt ze helaas niet goed. Te moeilijk denk ik. Ondertussen heeft ze in de V.S. wel een enorm bereik. Dus.. valt zij toch af. Vervolgens dacht ik aan Something To Believe In van Madison Cunningham, waar ik twee jaar geleden direct het vinyl van bestelde toen ik het hoorde. Hele album is goed, maar wat een song! Alleen heb ik haar al eens getipt toen ik vorig jaar te gast was bij Oeverloos van Leon Verdonschot bij KINK. Ik kom daarom uit bij Red White And Black van Jesca Hoop. Een uniek geluid en een bijzondere tekst. Al haar albums zijn goed. Ze gebruikt hier de metafoor van katoen en textiel om te beschrijven hoe racisme vaak verweven is met afkomst. De refreinen met die etherische koortjes, dat komt bij mij elke keer weer binnen. Ook die plaat is recent, uit 2019. Hopelijk doe ik jullie er een plezier mee.

Heb het goed!

Uit: James Booker (dus)

Cursief = niet op Spotify

De huidige Ondergewaardeerde 30 is samengesteld uit bijdragen van Bazz, Jaap Boots, Robin Borneman, Ruud van Bree, Marcus Bruystens, Johan Buurke, Cashmyra, Dead Elvis, DJ Ratz, Tessa Douwstra, Marinus de Goederen, Joep Gudde, Lenny Helsing, Specs Hildebrand, Ruud Houweling, Karianne Hylkema, Mike & Mool, Nanne van der Linden, Alex Nieuwland, Erwin Nijhoff, Frank van Praag, Aafke Romeijn, Ton Scherpenzeel, Martje Schoemaker, Ollie Schmitz, Arjan Snijders, Rick Treffers, Ad Vanderveen, Peter Visser en Rob Vunderink.