The Wild Places. Niet iedereen weet ze te vinden. Anderen voelen zich er niet thuis en weer anderen zoeken ze graag op. Zo ook Duncan Browne, die vroeg hem mee te nemen: take me to the wild places and let me show you what the night is for. Zijn nummer over de donkere plekken waar het allemaal gebeurt kennen we allemaal. De hit uit ‘78 en ‘91 staat vrijwel onafgebroken in de Top 2000. Alleen in 2018 waren we ‘m even vergeten, maar in december keerde hij weer terug, al zou ik de jaarlijkse lijst van NPO Radio 2 nou niet bepaald een wilde plek noemen. Als je een beetje avontuurlijk bent aangelegd zoek je elders je heil.

Duncan Browne  overleed in ’93, amper 46. Toch heeft ie naast The Wild Places meer achtergelaten. Zo was het koorarrangement van Hang On To A Dream in de versie van The Nice van zijn hand. Vermoedelijk een van zijn eerste vingeroefeningen nadat hij de London Academy of Music and Dramatic Art voortijdig had verlaten. Dit nadat hij Andrew Oldham had ontmoet, de manager van The Stones. Hij bracht in ’68 zijn eerste album uit – was daar trots op afgezien van de afschuwelijk productie van Oldham – en had in ’73 in Engeland een aardige hit met het hier onbekende Journey, terwijl The Wild Places dáár weer niks deed. Het zou me niks verbazen doordat juist de overburen nog middenin de punkgolf zaten, een geheel andere wilde wereld.

Tussen de twee hits als soloartiest door, zat Browne met zanger Peter Godwin in Metro. Een art-rockband. De heren waren goed gekleed en gekapt, stylish zoals de Britten dat zo mooi zeggen. Het gelijknamige debuutalbum is een even ijzersterke als ondergewaardeerde plaat. Neem de opener, hun grootste succes Criminal World. Hierin herken je al het geluid van Browne’s Wild Places. Ook David Bowie onderkende de kracht en pracht van het nummer en coverde het op zijn album Let’s Dance. Dansbaarder maar ook cleaner. Mijn voorkeur gaat uit naar het origineel, die wat vuige versie van Metro dankzij de fuzzgitaar en de talkbox. Wild Places of Criminal World: ik zoek ze graag op.

One comment

  1. Deze CD is inderdaad een parel. Mijn favoriete song is One Way Night. Hoe zouden we de rechthebbenden kunnen bereiken? Het zou zo fijn zijn als deze muziek weer via de streamers accessible zou worden gemaakt.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.