Jan Henk de Groot – Spiekerboor

In de jaren ’60 krijgen we van blueslegende Cuby de groeten uit Grolloo. Anno 2019 komen de groeten uit het noordelijker gelegen Spijkerboor. Welgemeend en rechtuit het hart maar in dit geval met een ‘duivelse’ boodschap. Die boodschap dringt pas echt tot mij door dankzij de Robert Johnson battle. Ik moet  meteen denken aan een verhaal dat mij, en een aantal mede muziekliefhebbers, in vertrouwen is  verteld. Een verhaal met een duidelijke link naar blueslegende Robert Johnson. Johnson verkoopt in de jaren ’30 van de vorige eeuw zijn ziel aan de duivel. Midden in de nacht op de crossroads ergens in de Mississippi Delta. Zijn ziel in ruil voor virtuoos gitaarspel.

Jaren later vindt  iets soortgelijks plaats in de Drents-Groningse Veenkoloniën. In mijn verhaal in afgelopen juni heb ik, via een duivelse afleidingsmanoeuvre, de aandacht niet teveel op de hoofdpersoon gericht. In dergelijke gevallen wil ik natuurlijk geen advocaat van de duivel spelen. Iets wat in vertrouwen is verteld kun je niet zomaar delen met de ‘boze en gemene’ buitenwereld. Ik ben natuurlijk niet zo stom om voor de duvel te gaan dansen. En de duvel te slim af zijn daar waag ik mij ook niet aan. De focus komt vooral op Daniël Lohues te liggen. Er zijn, in muzikaal opzicht,  slechtere afleidingsmethodes te bedenken. Toch?  Ondanks mijn ontkenning wordt door een aantal lezers Daniël L. te E.  als ‘verdachte’ gezien. Ook de naam van, Veenkoloniaal in hart en nieren,  Bert Hadders wordt genoemd. Maar ook Bert is het niet. Maar wie dan wel?

We zijn nu een aantal maanden verder. Hoogste tijd om de identiteit van de hoofdpersoon bekend te maken. Eerlijk gezegd  heeft de muzikant in kwestie inmiddels zelf een boekje open gedaan. Hoe kan een muzikant dat beter doen dan door zijn boodschap in een liedje te verpakken. Eerst in kleine kring tijdens concerten voor een select gezelschap. En dan is het kwestie van aftasten, bijschaven en  opnemen  om het vervolgens  in het najaar van 2019 officieel uit te brengen. Op een album of zoals ze in Groningen zeggen op een mooi glimmend spaigelploatje. De duvel gooit, voor dat het zover is, nog wel wat roet in het eten. De CD-perserij gaat failliet waardoor de albums niet op tijd geleverd worden voor de officiële albumpresentatie. Dus wordt het een Spotify-release party. Voor sommigen (lees: audiofielen) een gevalletje ’vloeken in de kerk’.

Maar via Spotify en uiteindelijk ook via de oude vertrouwde CD komt de muzikant met een bekentenis. In dit geval een dubbele bekentenis. Zijn naam? Duivels tromgeroffel en oorverdovend hoorngeschal: Jan Henk de Groot. In het nummer Spiekerboor vertelt hij zijn verhaal. Via de eerste samenzang met de juf op de kleuterschool naar de eerste playback-optredens met een microfoon van Fischer techniek. De eerste gitaarlessen in het Drentse Tynaarlo op een olde Ibanez tot het spelen in bandjes. Met zijn bandje Henkus timmert hij lekker aan de weg. De band krijgt landelijke aandacht. Maar een echte doorbraak laat op zich wachten. Hij krijgt een dringend advies: ga naar de crossroads bie Spiekerboor.

Op een dag trekt hij de stoute schoenen aan en reist in het holst van de nacht af naar Spiekerboor. Een man met grijze baard verwelkomt hem met de woorden: Dit hier is ’t Keerpunt. Loat Dien ziel in Spiekerboor. Een nachtelijke auditie, die niet zonder slag of stoot verloopt, doet de duivel twijfelen. De muzikant krijgt echter nog één kans met een welgemeend en eenduidig advies: Zing toch in dien eigen toal. Als  donderslag bij heldere hemel is het meteen raak. Alles  klopt. Melodie en woord. De liedjes vloeien uit zijn pen. In het Grunnegs  en dat allemaal dankzij de Drentse duvel in Spiekerboor.

En hoe zit het nu met die dubbele bekentenis? Dat zal ik je vertellen. Er zijn twee  versies van Jan Henk’s muzikale Spiekerboor-verhoal:

Een akoestische  versie op het album Groeten uut Spiekerboor. Een album met liedjes over café ’t Keerpunt in Spijkerboor. Een idee van kroegbaas Willem die dit jaar 20 jaar achter de toog staat. Een muzikaal jubileumcadeautje voor de artiesten, muziekliefhebbers en gasten die van heinde en ver de weg naar het Noorden van Drenthe weten te vinden. Een fraai muzikaal document. Een mooie manier om, een deel van, de geschiedenis van het eeuwenoude café voort te laten leven. De inspiratie voor dit album komt van The Turning Point, een nummer van de Amerikaanse zanger Tim Grimm. Dit nummer gaat over een gebeurtenis die in 1780 in Spijkerboor plaats vindt. De gedeserteerde soldaat Anton Link vermoordt dominee Johannes Ledeboer. De moordenaar wordt door de plaatselijke bevolking gevangen genomen en wordt vastgeketend aan een ijzeren ring in ’t Keerpunt. De ijzeren ring bevindt zich daar nog steeds. Naast Tim Grimm heeft nog een aantal  artiesten een bijdrage geleverd waaronder dus Jan Henk de Groot.

De tweede versie staat op De Wolf Is Trug. Het nieuwe, en derde, Grunnegse album van Jan Henk de Groot. Een angstaanjagende versie met opzwepend gitaargeweld en onheilspellende vioolspel. Vol passie en vuur. Het is alsof de duvel de Grunneger troebadoer op de hielen zit. Gejaagd door de gure Noord-oostelijke wind. Muzikaal virtuoos! En Daniël zag dat het goed was? Toch?